Vechtscheiding: wie is de dupe?
11-9-2013
| 4048 x bekeken | 2 reacties
Echtscheidingen gaan zelden gemakkelijk. Bij maarliefst één op de drie scheidingen is sprake van een vechtscheiding. Sommige vechtscheidingen hebben dramatische gevolgen, vooral voor de kinderen natuurlijk. De Kinderombudsman vraagt vandaag in zijn jaarverslag ook aandacht voor kinderen in een vechtscheiding: zijn teveel de dupe en er wordt te weinig naar ze geluisterd.
Maar zijn vaders ook niet te vaak slachtoffer van een vechtscheiding? Rechters wijzen maar zelden de kinderen aan de vader toe na een scheiding, in slechts 6% van de gevallen. Willen vaders de zorg van hun kind wel op zich nemen bij een echtscheiding? Hebben rechters en advocaten wel oog voor de vader? Of is het voor het kind gewoon het beste om bij moeder te wonen? Kunnen vaders zich hierdoor zo benadeeld voelen dat ze tot het ergste in staat zijn?
En denken ouders niet te gemakkelijk over scheiden? Vechten ze nog wel voor hun huwelijk? Een leven lang bij elkaar blijven is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd, maar bij elkaar blijven voor de kinderen…zou dat niet veel beter zijn voor iedereen. Of is dan iedereen binnen het gezin slachtoffer?
Hebben ouders wel genoeg oog voor de belangen van het kind? En wat vinden de kinderen eigenlijk zelf?
Deze uitzending van het programma Debat op 2 met de titel Vechtscheiding: wie is de dupe? is uitgezonden op woensdag 11 september door de KRO. De presentatie was in handen van Ghislaine Plag en Arie Boomsma.
Reacties op deze uitzending
-
blikker34801
12-9-2013 16:57
Hallo allemaal,
Ik heb gisteren gekeken naar Debat op twee. Fijn programma! Ik kijk erg graag naar. Dank jullie wel. Voor wat betreft de uitzending van gisteren wil ik vooropstellen dat deze zaken zeer complex zijn. Een simpele oplossing is er niet. Wat ik gisteren onderbelicht vond was de reden waarom er een vechtscheiding is. De reden kan gelegen zijn in de zorgen van een van ouders over de pedagogische en opvoedkundige kwaliteiten van de andere ouder. In dat soort zaken zou er mijns inziens meer in het belang van het kind gedacht moeten worden en niet direct moeten worden uitgegaan van het feit dat omgang altijd in het belang van het kind is. In die zin sluit ik mij aan bij de standpunten van de Kinderombudsman. Mijn ervaring is dat te snel over deze zorgen wordt gestapt en deze weggebagataliseerd worden met "zwartmakerij". Uit onderzoek in Australië is gebleken dat in 90% van de gevallen daar geen sprake van was. Ouders die dergelijke zorgen uiten zouden eerder gehoord en geholpen en serieus genomen moeten worden.
Verder zou ik iedereen die in dergelijke scheidingen betrokken is (ouders en kinderen) veel sterkte en wijsheid willen toewensen.
Mvg
anoniem
-
blikker36596
23-10-2013 21:01
Iedereen gaat er volledig aan voorbij dat het uitlokken van een vechtscheiding met zich mee brengt dat de zorgende ouder dus feitelijk beloond wordt. De niet-zorgende ouder die volledig buiten spel gezet wordt 'in het belang van het kind', is derhalve onder de streep gewoon de kinderen kwijt. De rechter stelt dat we in die gevallen de familiedrama maar dienen te accepteren.
Conclusie: leg je neer bij geen/marginaal contact met je kinderen, of richt een familiedrama aan. Beiden zijn meer in het belang van het kind, dan gelijkwaardig en voortgezet ouderschap na scheiding die deze extremen hadden kunnen voorkomen.
