12-3-2011

Hoe ga je als niet-blanke auteur, kunstenaar of performer om met je publiek? Vooral in het huidige hevig gepolariseerd politiek klimaat kan dit strijd opleveren. Is er wantrouwen? Het is een dilemma waar veel cultuurmakers mee zitten. Aan de ene kant wil je het publiek iets bijbrengen, en de heersende mening veranderen. Maar tegelijkertijd wil je het publiek behagen.

Schrijver Hans Sahar, auteur van onder andere Hoezo Bloedmooi, en recentelijk De Gebroeders Boetkaboet, merkt weinig verandering door de jaren heen. ‘Volgens mij is het publiek sinds de jaren negentig niet wezenlijk veranderd. Maar tot in de jaren zeventig werden migranten nog als ‘helden’ gezien, dat is nu wel heel anders.’

Cabaretière Inci Pamuk, van het cabaretduo Hassan’s Angels vindt dat de aandacht voor allochtone kunstenaars minder is geworden.‘Toen waren er ook veel vooroordelen. Daarom zijn we begonnen met cabaret. Het vond gretig aftrek en er was een markt voor. Overal werd je enthousiast ontvangen. Dat is nu minder geworden.’

De tijdgeest is nu anders, vindt Robert Vuijsje, schrijver van ‘Alleen maar nette mensen’. ‘Vroeger kon je een komedie maken over de multiculturele samenleving. Dat kan nu niet meer. We hebben nu een premier die Nederland aan de Nederlanders wil teruggeven. ‘

Vuijsje heeft van jongs af aan een zeker wantrouwen tegen het ‘Nederlandse publiek’.‘Dat komt door de Tweede Wereldoorlog die de familie van mijn vader als joden hebben meegemaakt. Toen ik opgroeide was dat het belangrijkste thema bij ons thuis. Nederland was het land met het grootste aantal collaborateurs.’

Deze uitzending van het programma Z.O.Z. is uitgezonden op zaterdag 12 maart door de VPRO. Te gast waren Inci Pamuk en Robert Vuijsje. De presentatie was in handen van Anil Ramdas.