Het is een soort achteloosheid, de manier van leven hier. De gerechten die achteloos worden bereid zijn van superieure eenvoudige kwaliteit omdat de boeren achteloos de lekkerste ingrediënten laten groeien in een perfect klimaat; ze worden achteloos op tafel gezet door bediening die zo achteloos kan zijn dat het lijkt alsof ze boos zijn. Het verkeer schuift achteloos, maar met veel getoeter, door en in elkaar en lapt regels aan de laars.
Het lijkt alsof de overweldigend imposante gebouwen hier achteloos zijn neergezet, vanzelfsprekend bijna. Maar gelijktijdig is alles zo verfijnd, stijlvol en romantisch, het landschap waar je doorheen rijdt glooiend groen en bloemrijk, de zee in de verte…
Steeds wanneer ik hier kom, raakt het me en voel ik daadwerkelijk die melancholie waarover men spreekt; de emotie zowel bij aankomst als vertrek.
Het komt allemaal samen in een gerecht bereid door een vrouw, klein van stuk maar groot in kennis die, achteloos (hoe kan het ook anders!) een dikke spaghetti maakt met knoflook en tomaat, de pasta optimaal ‘al dente’, de tomaat precies goed ‘aangebrand’ (door steeds wat passata toe te voegen ontstaat smaakbalans) En het lijkt zooo eenvoudig…
Jarenlange, misschien wel eeuwenlange overlevering, in de hand van een vrouw.
Perfectie op een bord.
De presentatie was in handen van
Rene Pluijm. Deze uitzending van het programma Pluijm´s Eetbare Wereld met de titel Italië - wat heeft het niet? werd uitgezonden op vrijdag 6 juni door RTL4.
