Stel dat Jezus zou aanbieden presentatrice
Lucille Werner van haar handicap te genezen, dan zou Lucille dat niet aannemen. 'Ik zou Hem bedanken voor mijn handicap. Ik heb mijn kracht erdoor ontdekt.'
Lucille komt uit een katholieke familie. Haar oma ging zelfs dagelijks naar de kerk. Lucille ging tot haar twaalfde mee naar de kerk, daarna ging ze liever paardrijden. ‘Dan zat ik al met paardrijlaarzen aan en cap op in de kerk.’ Als kind bad Lucille elke dag voor alle mensen in haar omgeving ‘Die lijst werd met de dag langer’. Later ook voor een baan bij de televisie. ‘Ik zou Hem enorm bedanken als dat zou lukken.’
In 1989 pleegde haar vader onverwacht zelfmoord. Een schok voor het hele gezin. ‘Daarna sijpelde het geloof weg uit ons gezin’, maar boos op God is ze nooit geweest. ‘Ik zie zijn dood als een natuurlijke dood, omdat hij het leven geestelijk niet aankon. Stel dat er een God is, dan heeft Hij niet de teugels in handen, God staat daar los van.’
Lucille bidt inmiddels tot God én haar vader. Toch verloopt de communicatie tussen God en mensen allesbehalve soepel, vindt ze. ‘Ik zou de communicatiestrateeg van God willen zijn.’ Als Tijs naar Jezus wijst als boodschap van God, reageert Lucille: ‘Dat is veel te lang geleden, we leven in zo’n vluchtige tijd. We hebben verder niets, iemand die je nu in de ogen kunt kijken, we moeten het geloven.’
Lucille noemt zichzelf wel een gelovige. Dat leidt tot hoogoplopende discussies met haar man Servaas. ‘Mijn man is de grootste ongelovige die er is. Onze discussies lopen enorm uit de klauwen.
Elke avond voor het slapen gaan, slaat Lucille een kruisje. En ook als ze in het vliegtuig zit. Dat doet ze het liefste stiekem. Waarom? Dat vertelt ze aan Tijs in deze nieuwe aflevering van Adieu God?.
De presentatie was in handen van
Tijs van den Brink. Deze uitzending van het programma Adieu God met de titel
Lucille Werner werd uitgezonden op zaterdag 7 juni door de EO.
