Theatermaakster
Adelheid Roosen groeide op in een streng geloof van straffen, geboden en oordelen. “Mijn moeder had het idee dat je kinderen met harde hand en strenge regels kon vormen. Zij dacht echt dat dat werkt. Ik heb jarenlang zo’n strijdveld met haar gehad. Dat voelde als schieten met scherp. Met geladen pistolen tegenover elkaar.” Op school bij de nonnen kwam ze die harde hand opnieuw tegen. Hoe het was? “Zoals de verhalen zijn. Een doorlopende attitude van vernederingen, straffen, fysiek geslagen worden. Seksueel geweld heb ik niet meegemaakt.”
De tegenhanger van die strenge moraal kwam ze tegen in de ziekenhuiskapel waar ze met haar moeder naar de mis ging. Daar kwam een pater die in Afrika was geweest. Hij zette een bandrecorder met Afrikaanse muziek op het altaar. Vijfenveertig minuten lang trommels en vreemde geluiden. “Dat was mijn fa-vo-rie-te kerkdienst. Dat vond ik echt geweldig.”
Haar vader leerde haar zijn ‘kerk’ kennen: het bos: “Mijn vader heeft mij echt in de natuur de kathedraal laten zien. Hij leerde ons te genieten van de zon die door de bladeren van de hoge bomen scheen. “Die twee dingen waren voor mij de tegenhangers voor dat hele strenge beleid van de nonnen.”
Op de Toneelacademie citeerde een docent een zin van Gandhi die Adelheid haar leven lang zou inspireren: ‘Maak de wereld elke dag zoals jij hem zou willen zien’. Voor Adelheid staat de ontmoeting met de ander centraal in haar leven. Ze probeert zoveel mogelijk zonder oordelen te leven. Zelf heeft ze geleden onder de oordelen die in haar jeugd over haar geveld werden, door haar moeder, door de nonnen op school, en door de kerk. Adelheid wil heel graag opnieuw met de nonnen van toen in gesprek, maar of ze ze kan vergeven weet ze niet.
De presentatie was in handen van
Tijs van den Brink. Deze uitzending van het programma Adieu God met de titel
Adelheid Roosen werd uitgezonden op zaterdag 28 juni door de EO.
