Op dit moment lijden zo’n 3,7 miljoen mensen honger in Zuid-Sudan. Volgens VN-coördinator Toby Lanzer wordt er alles aan gedaan om een ramp te voorkomen, maar niemand heeft kunnen voorzien dat de situatie zo snel zou verslechteren. Zo’n 863.000 mensen zijn op de vlucht geslagen voor het geweld. Een klein deel van hen is naar buurlanden gevlucht maar veruit de meesten zoeken een veilig heenkomen en voedsel in eigen land.
Artsen zonder Grenzen is actief in vier kampen in de regio Maban (Zuid-
Soedan) om 122.000 vluchtelingen op te vangen. Batil is één van die kampen. In een uithoek van Batil ligt de kliniek waar de 28-jarige Nanda Blansjaar dagelijks de ergste nood probeert te lenigen. Tevens strijdt ze elke dag voor de levens van ondervoede kinderen. Nanda: “Het is voor de meesten niet voor te stellen hoe het is om hier te leven en werken. Overal in het land is het onrustig. Om je heen gebeuren allerlei dingen waar je geen controle over hebt, dat is wel griezelig.”
Nanda werkt in de onderbemande kliniek waar ze basisgezondheidszorg verleent en vecht dagelijks voor de levens van de mensen die in Batil binnenkomen, middenin de schrijnende oorlogssituatie. Ze ziet veel patienten en stelt diagnoses op de ondervoedingsafdeling, de kinderafdeling en de afdeling voor pré- en postnatale zorg. Nanda krijgt veel te maken met ondervoede kinderen. “Als kinderen ondervoed binnenkomen, stralen hun ogen iets depressiefs uit. Ze zijn huilerig en slap. Als er dan na een dag weer wat leven in komt, zie je ze weer lachen en zwaaien. Daar word ik zo gelukkig van”. Nanda is echt een ‘mensen’mens. Maar als arts houdt ze de gepaste afstand om niet gebukt te gaan onder al het leed wat ze ziet.
Samen met haar collega’s (zowel internationale als nationale medewerkers), die ook allemaal met hart en ziel geloven in de missie van Artsen zonder Grenzen, redden ze levens, verminderen ze het lijden en zorgen ze dat de mensen hun waardigheid weer terugkrijgen. Om veiligheidsredenen is Nanda in haar vrijheid beperkt. Alles speelt zich af tussen de tent waar Nanda slaapt, de compound en de kliniek. Daar moest Nanda enorm aan wennen. “Je wereld wordt heel klein. Soms wil ik zo graag even een ommetje maken, maar dat kan niet zomaar”. Artsen zonder Grenzen is soms zelfs genoodzaakt om vanwege de veiligheidssituatie haar teams (tijdelijk) te evacueren. Als Nanda zo’n bericht hoort, zit de haar wel in de benen: “Die dreiging is heel beangstigend. Je bent zo onzeker. Je weet niets van wat er om je heen gebeurt en dan sijpelen er van dat soort berichten naar binnen. Alles kan ieder moment omslaan. Ondanks alle veiligheidsvoorzorgsmaatregelen ben je hier nooit 100% veilig”.
De presentatie was in handen van
Annegré Bosman en
Mildred Roethof. Deze uitzending van het programma Leven in de frontline met de titel Ongewapende strijd werd uitgezonden op zaterdag 6 september door de
NTR.
