‘Wees zuinig op wat onvervangbaar is’, is het credo van olifantendeskundige Marjo Hoedemaker. Zo denken de boeren in
Sri Lanka ook maar wel vanuit een totaal ander perspectief. In de strijd om het land kan er maar één de winnaar zijn. Helaas legt de olifant het af tegen de groeiende bevolking van
Sri Lanka en zo is het dier op voet van oorlog komen te staan met de lokale boer, ook wel bekend als de Human-elephant conflict.
Het wordt de grootste paradox van
Sri Lanka genoemd. In het overwegend boeddhistische land wordt de olifant vereerd als een heilig wezen, maar tevens worden ze gezien als een vijand en bedreiging voor de arme boer.
Door de eeuwen heen leefden de dorpelingen en de olifanten vredig naast elkaar, op basis van wederzijds begrip. Het zwaarste op land levende zoogdier kan woest zijn, maar hij is met al zijn kilo’s ook sterk en behulpzaam, daarom wordt hem veel vergeven. De afgelopen eeuw is de relatie tussen mens en olifant echter verstoord geraakt. De bevolking groeit en breidt de akkers uit naar de nationale parken, waardoor het leef- en foerageergebied van de olifant verloren gaat. De olifant komt in de verdrukking en om zijn dagelijkse voedsel, zo’n 100 – 200 kilo gras, bladeren, takken en vruchten, binnen te krijgen, brengt hij grote schade toe aan de landbouwgewassen. Zo ontstaan de mens-olifant conflicten. Boze boeren jagen olifanten weg, schieten ze af en spuiten meloenen in met vergif om ze te doden. In de afgelopen 15 jaar zijn er elk jaar gemiddeld 130 olifanten en 65 mensen gedood doordat mens en dier elkaar ‘in de weg zitten’. Vaak rent de kudde voor hun leven; baby-olifantjes raken de kudde kwijt en blijven alleen achter. Een olifanten jong kan niet langer dan 24 uur zonder melk, anders gaat het dood. Zo kent het eiland inmiddels vele verweesde olifanten. De eens welig tierende olifantenbevolking is uitgedund tot een klein groepje. Leefden er een eeuw geleden nog zo’n 40.000 olifanten op
Sri Lanka. ‘Help de olifant, door de lokale bevolking te helpen’, is de strekking van Marjo Hoedemaker zijn hulp. Samen met de bevolking zoekt hij naar oplossingen.
In het olifantjes weeshuis ‘Elephant Transit Home’- dat onder leiding staat van Vijitha Perera – worden jonge weesolifantjes opgevangen, verzorgd en krijgen zij de medische verzorging die zij nodig hebben. De olifantjes leven met z’n allen in een groot natuurgebied rondom de opvang. Op vaste tijden komen zij naar de opvang om de melkvoeding te krijgen. Als zij na enkele jaren groot en sterk genoeg zijn worden zij naar de natuur terug gebracht. Er wordt hard gewerkt aan het aanbrengen van hekken met schrikdraad rond de nationale parken zodat olifanten in de toekomst vrij in de parken kunnen leven zonder dat ze in conflict komen met de boeren.
Met gevaar voor eigen leven staan Hoedemaker en Perera op de bres om dieren –met name olifanten- in nood te helpen. Er gaan geweren en stokken mee op pad, en zijn team moet altijd alert zijn. Toch is dit geen garantie voor hun veiligheid, want er kan in het open veld uit onverwachte hoek van alles gebeuren. Of de overlevingskans van een dier 99% of 1% is, Perera doet zijn uiterste best om het te redden. Programmamakers
Annegré Bosman en
Mildred Roethof gaan met Perera mee het veld in om te kijken hoe hij keer op keer zijn leven in de waag stelt voor gewonde of verlaten olifanten.
.
De presentatie was in handen van
Annegré Bosman en
Mildred Roethof. Deze uitzending van het programma Leven in de frontline met de titel Oerkracht uit het wild werd uitgezonden op zaterdag 13 september door de
NTR.
