DNA is het nieuwe wondermiddel. Dat heeft de zaak
Marianne Vaatstra wel bewezen. Drie rechercheteams waren dertien jaar bezig. Tot het grote DNA-onderzoek meteen tot resultaat leidde: een verdachte.
Het zorgde voor opluchting bij de familie van Marianne, en in het hele dorp Zwaagwesteinde; 13 jaar lang leefde iedereen in onzekerheid dat de moordenaar zich wellicht in hun midden bevond.
Moeten we zo’n DNA-onderzoek daarom voortaan niet veel sneller inzetten? En veel vaker? En als we met DNA zoveel succes kunnen boeken, moeten we dan ook niet allemaal ons DNA afstaan? Eén grote databank met 16 miljoen Nederlanders. We geven tenslotte ook al onze vingerafdruk bij het afhalen van een paspoort. Dan is dit toch een kleine stap…
Of gaat zo’n databank veel te ver: hebben we dan niet 16 miljoen verdachten waar de politie er naar hartenlust elke keer één uit kan kiezen? Is het wel helemaal waterdicht, of leidt het tot het aanhouden van verkeerde verdachten?
En hoe zit het met onze privacy…mag onze overheid dan werkelijk alles van ons weten? Ook met het risico dat de gegevens gehackt worden en op straat liggen?
Of zijn dat overdreven angsten, moeten we gewoon alles doen voor de slachtoffers om daders te vinden. Ook als we daar wat privacy voor inleveren.
Want als je niks te verbergen hebt, dan kun je hier toch geen bezwaren tegen hebben…
De presentatie was in handen van
Ghislaine Plag en
Arie Boomsma. Deze uitzending van het programma Debat op 2 met de titel DNA databank werd uitgezonden op zaterdag 24 november door KRO-NCRV.
