Het verdriet van een moeder

Reacties op deze uitzending

• blikker48326 20-7-2014 16:22
  Wat moet je hier verder nog opzeggen.
  We treuren allemaal om het vliegtuig wat is neergehaald, en ja , daar wordt je ook heel erg verdrietig van. Vervolgens zie je de gruwelijkheden in de GAZA strook, al die kindertjes , die vermoord worden. Wat een wereld leven we toch. En dan kijk je naar de wandeling, een moeder, die haar hele ziel en zaligheid in haar kinderen heeft gestopt, want haar relatie met de man was gewoon "klote". Je cijfert jezelf helemaal weg voor the kids, en als stank voor dank krijg je dit. 25 jaar lang niks gehoord van wat je "gebaard "hebt.Onbegrijpelijk. Ik zit in hetzelfde schuitje, en probeer ele dag er weer iets van te maken, maar vraag niet hoe. Van binnen sterf je gewoon elke dag een beetje, ook al probeer je het nog zo goed. Je wordt weggevreten.Het is vandaag 33 graden , inmiddels vier uur in de middag, maar ik heb nog steeds geen zin om mij aan te kleden, begrijp je!
• blikker39452 23-7-2014 08:28
  ik zie mijn kinderen 6 jaar niet meer ben het huis uit gegaan nadat ik mijn ex man gereanimeerd heb en uit de reanimatie niet goed uit gekomen is
  hij wilde zich niet meer laten behandelen
  het was geen doen meer om met hem samen te leven en ben het huis uit gegaan
  ze hebben het me kwalijk genomen dat ik hun opgezadeld heb met een zieke vader
  half jaar later ben ik een nieuwe vriend tegengekomen heb hem voorgesteld aan mijjn kinderen ze vonden hem tof en gunden mij het geluk
  mijn ex man heeft een nare streek uitgehaald met mijn vriend waardoor mijn kinderen op zijn hand zijn
  notabene een politieagent die het voorbeeld hoort te geven naar de maatschapij
  langzaam aan krabbel ik op iedere dag hangt het verdriet als een schduw over mij heen
  het is moeilijk maar ik weet dat ik supergoed voor de kinderen ben geweest
  ik hoef mezelf niets te verwijten ben 32 jaar getrouwd geweest veel te lang
  maar ik ga het redden
  anoniem