Fragmenten uit een liefdesbrief en een paar nog onaangetaste foto's. Een hoody, een broek, een riem. Zo weinig is er nog maar over van nummer 387, een van de 800 migranten die op 18 april 2015 voor de kust van
Libië om het leven kwamen, toen het schip zonk waarmee ze vervoerd werden. Het is de dodelijkste tragedie in de Middellandse Zee sinds de Tweede Wereldoorlog. In Milaan heeft forensisch antropoloog Cristina Cattaneo de leiding over de grootste identificatie-operatie die tot nu toe in het Middellandse Zeegebied is ondernomen. Ze probeert de vermisten een naam te geven. José Pablo Baraybar, die in opdracht van het Internationale Comité van het Rode Kruis (ICRC) belast is met de identificatie van vermiste migranten in het Middellandse Zeegebied, gaat naar kleine dorpen in zuidelijk
Mauritanië,
Senegal en Mali om met de nabestaanden van de slachtoffers te praten. Op die manier wil hij zoveel mogelijk informatie van vóór het overlijden verzamelen, zodat het team van Cristina Cattaneo de resultaten kan proberen te matchen. In Sicilië telt Giorgia Mirto de graven zonder naam. Haar wetenschappelijke zoektocht wordt gevoed door een nog niet verwerkt trauma binnen haar eigen familie. De hoofdrolspelers in deze documentaire zijn het gewend om in de nabijheid van de dood te leven, en het enige waarop ze zich kunnen richten zijn de levenden: de nabestaanden, die niet kunnen rouwen.
Deze uitzending van het programma 2Doc met de titel IDFA Primeur: #387 werd uitgezonden op vrijdag 29 november door de VPRO en de
NTR.
