Mei Li Vos (1970) studeerde politicologie, was wetenschappelijk medewerker, richtte een vakbond op en schreef boeken. Wat haar drijft is een onverbeterlijk idealisme. Hoewel ze beseft dat de wereld nooit volmaakt zal worden, beschouwt ze het als haar taak om de samenleving iets mee te geven van de sociale bewogenheid waarmee ze zelf werd opgevoed. Terugkijkend op het afgelopen jaar ziet ze een schril contrast tussen de heftige politieke gebeurtenissen en de rust in haar privéleven. Dat stemt haar dankbaar en motiveert haar des te meer zich in te zetten voor hen die het minder hebben getroffen. Maar: “Ik ben me altijd heel erg bewust van mijn eigen falen; ik doe het nooit goed genoeg.”
Toen Vos in Amsterdam kwam wonen, ging ze op zoek naar een kerkgenootschap waarin ze zich zou thuis voelen. Die vond ze in de Engelse kerk, gastvrij voor mensen van allerlei nationaliteiten en wars van dogma’s. Muziek vormt daar een integraal onderdeel van de vieringen. Haar ‘heilige tekst’ is dan ook een Engelse hymne: Dear Lord and Father of mankind, waarvan juist deze regels haar ontroeren: ‘the beauty of thy peace’ en ‘o still, small voice of calm’. Zekerheid is voor haar geen optie – wel is er altijd de hoop en het vertrouwen dat het menselijk lijden niet voor niets is, dat er een plaats bestaat waar pijn afwezig is. Die troostrijke gedachte maakt het leven draaglijk.
Haar zegenwens voor 2014 is dat zij die op de vlucht zijn, kunnen thuis komen. En ja, daar kan ons land wel iets gastvrijer aan meewerken.
In deze uitzending van Het Vermoeden was
Mei Li Vos te gast. Deze uitzending van het programma Het Vermoeden met de titel
Mei Li Vos werd uitgezonden op zondag 29 december door de IKON.
