NCRV-coryfee
Rik Felderhof groeide op in een gereformeerd gezin. Zijn joodse moeder trouwde met zijn gereformeerde vader en sloot zich aan bij de kerk. Riks moeder verloor een groot deel van haar familie tijdens de Tweede Wereldoorlog, maar daar werd thuis niet over gesproken, behalve door zijn oma die de oorlog overleefde. 'We moesten van haar onze neus omhoog duwen, zodat we geen joodse neus zouden krijgen.' Zingen was geen talent van de jonge Rik. 'Ik mocht van m'n vader niet meezingen in de kerk, want ik zong vals. Het geloof had iets dwingends. Ik zag op zondag de 'heidenen' buiten rolschaatsen, maar ik leerde versjes uit mijn hoofd die ik maandag op school moest kunnen opzeggen.' Rik verliet de kerk rond zijn zestiende. Hij keerde terug na de geboorte van zijn eerste kind. 'Ik heb belijdenis gedaan, omdat we ons kind graag wilden laten dopen. Daar stond ik achter. Waarom zou ik niet hardop zeggen wat ik in mijn hart voelde?' In huize Felderhof werd elke avond voor de maaltijd gebeden. Ook als Riks kinderen vriendjes hadden meegenomen. "Dan fluisterde mijn zoon: straks gaat mijn vader bidden, doe je ogen maar dicht, of houdt ze open, dan kun je zien hoe dat gaat.' Rik gaat in Nederland niet graag naar de kerk. 'Ik heb moeite met mensen die alles zeker weten. Alsof ze elke dag met God praten. Daar krijg ik kippenvel van.' In Tanzania, waar hij een groot deel van het jaar woont, is hij wel betrokken bij de kerk. 'In Afrika wordt diep vanuit het hart gezongen.' Vorig jaar verscheen zijn kinderbijbel 'Simon, de buurjongen van Jezus', dat hij samen met Cees Baan schreef. Waarom vindt hij het belangrijk dat kinderen de Bijbelverhalen kennen? Waarom wil hij dit boek zelfs in Swahili en Frans laten vertalen? Schuilt er stiekem toch een zendeling in Felderhof? Hij vertelt het aan Tijs.
De presentatie was in handen van
Tijs van den Brink. Deze uitzending van het programma Adieu God met de titel
Rik Felderhof werd uitgezonden op zondag 9 november door de EO.
