Kunstacademiestudente Theodora is in 1980 met de trein onderweg naar Groningen en pelt een grapefruit. Het sap spuit naar een blonde jongen die tegenover haar zit. Ze lachen, zij biedt hem partjes grapefruit aan en ze raken aan de praat. Die jongen is Ola, een boomlange Zweedse saxofonist in een punkband. Hij is even in Nederland om een concert van zijn grote idool
Herman Brood te bezoeken. Ze wisselen adressen uit, spreken met elkaar af en worden verliefd. Ola logeert regelmatig bij Theodora in Den Haag en zij bezoekt hem in Zweden. Voor Theodora is het een woelige tijd: druk met haar eindexamen, haar liefde voor Ola, maar krijgt ook gevoelens voor een andere man. Ze weet er niet goed mee om te gaan en maakt Ola daarmee diep ongelukkig. De relatie komt ten einde, maar in de jaren die volgen is er sporadisch contact. Ruim een jaar geleden belt Ola Theodora ineens op. Hij is bij een verhuizing de vele brieven van Theodora tegengekomen en heeft ze allemaal herlezen. Hij vertelt dat hij door de brieven een lied over Theodora heeft geschreven met de titel 'Hoek van Holland'. Er is via de telefoon heel even intens contact. Ze hebben openhartige gesprekken waarin ze terugkijken op het leven en op alles wat gepasseerd is. Theodora voelt zich door het contact ineens weer die beetje gekke jonge meid van toen. Ola zegt naar Holland te komen, maar even onverwacht als het contact ontstaat, stopt het ook weer. Theodora stuurt nog een kaart, maar die komt onbestelbaar retour. Theodora vindt het zo jammer dat het contact verbroken is, dat ze Memories inschakelt om Ola te vinden. 'Het is gewoon nog niet af.'
De presentatie was in handen van
Anita Witzier. Deze uitzending van het programma Memories werd uitgezonden op maandag 26 februari door de KRO.
