Emoties

Reacties op deze uitzending

• blikker4993 18-8-2009 09:26
  Waarom hebben psychiaters altijd zulke verdrietige ogen?
  Waarom komen ze altijd zo onzeker over?
  Waarom durven psychiaters bijna nooit de vraag"ik wil dood serieus te nemen?
  Waarom zegt een psychiater zelden: mevrouw, meneer,ik kan niets meer voor u doen , ik heb geen behandeling meer.
  Kan slechts uw leed verzachten?
  Waar zijn ze zelf blijven steken en waar zijn ze zo bang voor?
  Net als ANNA ,heb ik een kind, een zoon van 25 jaar toen verloren, maar als ik haar hoor of lees prijs ik mij gelukkig om de tijd dat ik hem heb gekend en bij mij mogen hebben.
  Psychiatrie,doe eens normaal, plaats jezelf niet zo op een apart voetstuk. leer eens echt te luisteren en erken je peperkingenmeer openlijk.
  Niet alle depressie is angst, niet alle angst is depressie.
  En doe vooral meer onderzoek!
• blikker5039 21-8-2009 05:04
  nou nou blikker 4993.
  je oordeelt nogal arrogant over de psychiatrie. als err (wederom) iets duidelijk is gemaakt dmv deze documentaire, dat de psychiatrie en de psychiaters hele normale mensen zijn.
  een tandje minder mag best wel blikker 4993, als je nog sereues genomen wilt worden.
• blikker5063 23-8-2009 00:41
  @blikker
  psychiaters zijn inderdaad hele normaal mensen. ik ben het niet met je eens als je beweert dat ze zich op een voetstuk plaatsen.
  jij ziet in de ogen van de psychiaters onzekerheid en verdrietigheid, maar wat ik zie is rust en duidelijkheid.
  kortom ik ben het niet eens met je negatieve uitlatingen over psychiaters.
• blikker10819 22-8-2010 22:52
  ze hebben verdrietige ogen omdat ze veel verdriet hebben gezien. Ze komen onzeker over omdat ze weten dat ze zichzelf niet hoger moeten inschatten dan ze zelf zijn, en daarom zichzelf naar mijn mening (natuurlijk mag iedereen een andere hebben) niet echt op een verheven voetstuk plaatsen, en als ze het doen uit angst om normaal gevonden te worden.
  Natuurlijk zouden psychiaters de doodwens serieus nemen, maar als ze dat doen dan gaat de laatste hoop verloren om iemand gelukkigen in vrijheid, en genietend van de rechten van de mens op aarde, te laten leven! Een psychiater is iemand die de laatste hoop voor iemand in leven moet houden, en wordt daarom gezien als dé man of vrouw die het goed moet maken! Een psychiater móet in de ogen van de maatschappij (sorry voor zo'n moeilijk woord) alles goed kunnen maken. En daarom is het voor diegenen onmenselijk en onmogelijk om het op te geven, want zo zien psychiaters het: als ik meega in suicide dan geef ik mezelf op als redder, of helper, of als psychiater.
  
  En waarom mag deze blikker 4993 haar eigen mening niet hebben over de psychiatrie? Ze mag zo hard en zo onredelijk oordelen als ze zelf wil, ook al zijn wij het daar niet mee eens. Aan haar verhaal te horen heeft ze behoorlijk wat meegemaakt en is ze een sterk persoon! Mijn mening over wat er hier gebeurt, over deze aflevering zelf, en over emoties in het algemeen, is dat alle emoties mogelijk moeten zijn, en je vooral jezelf moet gunnen om elke mogelijke emotie te voelen die er maar is, want anders houd je jezelf en anderen voor de gek en ben je niet wie je bent! Dat je een emotie voelt, betekent niet dat je een emotie ook uit: als je je boos maakt om iets hoef je nog niet te gaan slaan, hoewel het misschien wel opluchtend kan werken, dat weet ik niet. Ook alle meningen moeten mogelijk zijn, taboes zijn onhandig en als een persoon psychiaters rare mensen vind dan mag hij dat voor mijn part lekker vinden. Ga door met wat je vind, maar verwacht niet dat iedereen dat gaat vinden. Wat jezelf vind is namelijk veel belangrijker, dan wat anderen erover zeggen of denken te weten.
  
  Als anderen zeggen dat je dik bent, dan hoef je je daarover nog niet rot te voelen, niet als je zelf vind dat dat helemaal niet erg is, of dat je helemaal niet dik bent!
  
  Probeer gewoon alle mogelijke gevoelens toe te laten, dan ben je een veel echter mens, en durf te zeggen wat anderen misschien raar vinden. Mooi juist!
• blikker30219 30-12-2012 23:38
  Als reactie op blikker 10819, 5063, 5039, 4993,
  
  Ik ben van mening dat de algehele psychiatrie, dus psychologen, klinisch psychologen / psychiaters en psychotherapeuten hard hun best doen om het beste met hun cliënten voor te hebben. Ik snap de bovenstaande reacties wel, maar proef veel ongeloof en hardheid vanwege de crisis. Psychiaters hebben de taak om met je te praten en het goed met je voor willen hebben. Psychiaters zijn er niet om je gelijk te geven, je zin te geven en je in alles gelijk te geven waarin jij denkt dat je dat hebt. Een psychotherapeut legt zaken uit en verduidelijkt wat je denkt (omdat je dat misschien zelf niet zo goed kunt omschrijven). Het sociale overzien, therapie en allerlei andere onderdelen die belangrijk zijn bij een goede therapeutische relatie.
  
  Ik merk dat de psychiaters die zelf veel hebben meegemaakt in dit programma, met name dr. Liesbeth Vleugel, prof. dr. Witte Hoogendonck. Dr. Bram Bakker is heel rechtuit en drs. René Khan, is een echte theoreticus en ziet alles vanuit een wetenschappelijke invalshoek en praat daarom niet zo heel graag over emoties. Dus op zich, blikkers, is het wellicht handig ook goed naar de psychiater te kijken, dus de lichaamshouding. Daaraan kan je al veel zien enals je echt goed kijkt zie je meer dan je denkt.