31-1-2016

Reacties op deze uitzending

• blikker68169 31-1-2016 18:39
  Tijdens deze uitzending heb ik mij vreselijk zitten ergeren aan het feit dat het dement worden wel heel erg positief belicht wordt . Dat het volgens deze uitzending dan meer een probleem is voor de familieleden dan voor de persoon zelf. Vooral door de heer Suurmond. Dat hij het bejubelde dat zijn moeder nu beter toegankelijk geworden was in haar dementie. Een karakter hoort bij een mens, dat maakt iemand. Bij het wegvallen is het dus eigenlijk die persoon niet meer. Mijn ervaring bij zowel mijn oma....opa en 2 jaar geleden dus ook mijn moeder was absoluut niet zo positief. Misschien als iemand in die vergetelheid terecht gekomen is of helemaal wezenloos onder de medicatie zitten zijn ze rustig en tevreden,maar de weg ernaar toe is vreselijk. De paniek, ontreddering, het door hebben dat je geheugen je eerst in de steek laat en later ook je functies. Mijn moeder heeft zodra de medicatie maar even niet goed meer aansloeg, wat dus regelmatig gebeurde een vreselijke paniek laten zien , een groot lijden. Zij is dus plat gespoten daar ze haar niet meer met medicijnen rustig konden krijgen. De ene zondag liep ik nog in het park met haar en ze liep sneller dan ik, en de zondag erna zat ik naast haar sterfbed en overleed ze 2 dagen later omdat ze geen vocht of voedingstoffen meer binnen kreeg omdat ze slapende gehouden werd.
  Hierbij moet ik ook nog zeggen dat de 5 andere bewoners van de afdeling op mij ook geen gelukkige indruk maakten zoals dhr. Suurmond voorspiegelde. Laat hem maar eens een dag echt meelopen , observeren van deze mensen. Verlegenheid ...schaamte wat benoemd werd in het programma....onzin....is niets om je voor te schamen. Ik zat juist te wachten totdat mijn moeder in die vergetelheid zou verdwijnen, dat ze mij zou vergeten. Want dat zou betekenen dat haar herinnering zo ver weg was dat haar lijden ook minder zou worden , maar helaas mijn moeder is blijven steken in die duistere wereld , wel weten dat ze steeds meer verloor. En dat is een proces van jaren. Dus iemand die beweert , zoals die persoon die zegt dat hij op de werkvloer alleen maar gelukkige dementen tegen komt moet het hele proces eens van dichtbij bekijken en dan ook elke dag . De persoon helpen bij de verzorging, observeren tijdens hun slechte periodes van onrust. Ik kwam al die dagen niet alleen diep bedroefd bij mijn moeder vandaan ,maar ook de andere bewoners hebben hun sporen in mij achter gelaten.
• blikker68430 5-2-2016 15:45
  natuurlijk is dementie een grote uitdaging en sommigen blijven lang angstig en wanhopig. na zeven jaar werk met dementerende ouderen kan ik echter zeggen dat de meerderheid redelijk gelukkig is. dit is nu ook bevestigd door het onderzoek van hoogleraar kruseman.