Zoni Weisz is zeven jaar als zijn ouders, zusjes en broertje worden weggevoerd met het beruchte 'zigeunertransport' naar Auschwitz. Hij blijft alleen achter. 19 mei 1944 is een dramatische dag in het leven van de dan zevenjarige Zoni Weisz. Zijn ouders, twee zusjes en een broertje worden op die dag weggevoerd met het 'zigeunertransport' naar Auschwitz. Zoni is de enige uit het Sinti-gezin die op een wonderbaarlijke manier weet te ontsnappen. De jaren daarna wordt hij opgevangen door familie, hij heeft veel verdriet, krijgt nachtmerries en is vaak onhandelbaar. Dankzij de hulp van een aantal mensen om hem heen keert zijn leven zich geleidelijk aan ten goede. Mijn
tante Leen begreep wat ik nodig had, ze verdient een stoel in de hemel. Zoni maakt carrière in de bloemenindustrie, werkt hard en weet zo het verdriet over het verlies van zijn familie er lang onder te houden. Als hij trouwt en een paar jaar later een zoon krijgt, breekt er iets in hem. Juist op het moment dat ik het gelukkigst was, voelde ik ook een bodemloos verdriet. Als je alles verloren hebt wil je niet ook nog eens je eigen kind verliezen. Hij leert anders tegen zijn verleden aan te kijken en vanaf dat moment vertelt hij zijn verhaal. Niet alleen wat zijn ouders en vele andere Sinti en Roma is overkomen in de Tweede Wereldoorlog, maar ook om te waarschuwen voor de toekomst.
Deze uitzending van het programma De wandeling met de titel Zoni Weisz: Mijn
tante Leen verdient een stoel in de hemel werd uitgezonden op zaterdag 19 maart door de KRO.
