Als geestelijk verzorger zat Marjanne Dijk (47) aan het bed van vele zieken en stervenden. Maar toen haar eigen vader vorig jaar plotseling overleed, wist ze niet meer of ze dat werk nog wel zinvol vond. Ze voelde geen grond meer onder haar voeten en zat een half jaar thuis. Dijk weet sindsdien uit eigen ervaring hoe ingrijpend een onverwacht verlies kan zijn. De vader van Marjanne Dijk, net als zijzelf werkzaam in de geestelijke verzorging, stierf na een kort ziekbed tijdens een vakantie in een Frans ziekenhuis. Van stervensbegeleiding of persoonlijke aandacht was in de verste verte geen sprake. Die traumatische gebeurtenis heeft Dijk aan het denken gezet over de vraag wat een 'goede dood' is. Het sterfbed van haar vader verdiende dat predicaat zeker niet. Maar onder welke omstandigheden is de dood wel goed? En voor wie precies? Marjanne Dijk beschouwt iedere ziekenkamer die ze betreedt als een soort van 'heilige grond', waar ze het liefst haar schoenen uit zou doen. Ook in het Nederlandse zorgstelsel is volgens haar te weinig ruimte om uit te zoeken welke dood bij iemand past. Daarom houdt Dijk zich in het ziekenhuis waar ze werkt steeds meer bezig met morele counseling rondom sterfprocessen.
De presentatie was in handen van
Annemiek Schrijver. Deze uitzending van het programma De verwondering met de titel Marjanne Dijk werd uitgezonden op zondag 28 oktober door de NCRV.
