Maria van Mierlo schrijft, dicht, redigeert en begeleidt retraites. Ze werd geboren in een warm, veilig, katholiek gezin. In klooster Sion, vlakbij Deventer, was een cisterciënzer lekengroep. Daar vond ze in de regel van Benedictus een spiritualiteit die ze zondag in de kerk niet vond: gehoorzaamheid, stabiliteit en het veranderen van gewoonten. Eén van de broeders wilde haar biechtvader wel zijn. Van hem leerde ze om te luisteren, niet altijd in discussie te gaan en niet van alles te vinden. Toen ze twaalf jaar was, las ze een gedicht van Jan Wit, dat haar altijd is blijven inspireren. De eenzaamheid die Wit noemt in zijn gedicht is een pijler geworden onder Van Mierlo's bestaan. Dat is waar ze God ontmoet, waar het heel gemakkelijk is om bij Hem te zijn. Daar vindt ze vrede en rust, het niets meer hoeven, waardoor in haarzelf de leegte kan ontstaan waarin God zijn zaden weer kan strooien. Het is waar dat we in deze tijd niet meer ongebreideld kunnen reizen en consumeren, maar juist in deze stille 'impasse' valt er volgens Maria van Mierlo wel degelijk groots en meeslepend te leven.
De presentatie was in handen van
Annemiek Schrijver. Deze uitzending van het programma De verwondering met de titel Maria van Mierlo werd uitgezonden op zondag 15 november door KRO-NCRV.
