Waar ligt de grens ligt van eigen verantwoordelijkheid die GGZ patiënten geeft? Wie is verantwoordelijk voor de maatschappelijke schade die ontstaat als GGZ een psychiatrisch patiënt niet wil opnemen? In de vroege avond van 31 december 2015 springt Linda van Oosterbaan voor het oog van buiten spelende kinderen van de flat waarin ze woont. Ze overlijdt ter plekke. Linda had een borderline persoonlijkheidsstoornis en psychotische klachten. In het verleden is ze herhaaldelijk gedwongen opgenomen in psychiatrische instellingen. Sinds het voorjaar van 2015 wordt ze thuis behandeld door GGZ Breburg. De laatste weken van haar leven gaat het heel erg slecht met Linda. Politie en ambulance moeten een paar keer per week voor haar uitrukken. Ze doet meerdere zelfmoordpogingen of dreigt daarmee. Ze rent zelfs een keer de snelweg op. Ze geeft bij GGZ Breburg regelmatig aan dat ze hulp nodig heeft en opgenomen wil worden. Ook haar moeder en zus dringen daar veelvuldig op aan. Maar GGZ Breburg weigert. De instelling heeft besloten dat het voor Linda beter is als ze eigen verantwoordelijkheid neemt voor haar leven. Daarmee neemt GGZ Breburg bewust een risico. Sally (5) zag Linda vallen en slaapt sindsdien slecht. Ook op school gaat het niet goed. In 2015 meldt de politie bijna zesenzestig duizend incidenten waarbij verwarde personen zijn betrokken. Sinds 2011 is een stijging van 65 procent gerapporteerd. Zembla onderzoekt: waar ligt de grens van de eigen verantwoordelijkheid die de GGZ patiënten als Linda geeft? En wie is verantwoordelijk voor de maatschappelijke schade die ontstaat als de GGZ een psychiatrische patiënt niet wil opnemen?
Deze uitzending van het programma Zembla met de titel Linda is gesprongen werd uitgezonden op woensdag 25 mei door de VARA en de
NTR.
