RTLcafé Het Dopingschandaal

Reacties op deze uitzending

• Bert1942 22-1-2013 17:15
  Persoonlijk ken ik Danny Nelissen niet. De wereldkampioenschapswedstrijd die door Danny werd gewonnen heb ik in z'n geheel gevolgd. Ik was stomverbaasd en natuurlijk blij. Sindsdien heb ik hem altijd op afstand gevolgd, hopende dat hij als prof zou doorbreken. Op een of andere wijze is dit niet geheel gelukt. Mischien te snel een bredere kijk op het leven gekregen, -is ook waardevol voor je toekomst- waardoor de betrekkelijkheid zelfs van wielrennen z'n invloed heeft. Als verslaggever van Eurosport ben ik zeer gecharmeerd van hem als kundig en correct mens zonder hang naar sensatie.
  In het geval van het interview vind ik Danny samen met Steven de Jongh kerels met BALLEN. Dat is wat het wielrennen nodig heeft!
  Bert van Dorth
• blikker30835 22-1-2013 20:14
  Sedert een aantal dagen voer ik een correspondentie met Rini Wagtmans. De inhoud is wellicht de mioeite waard te lezen.
  Beste Rini,
  
  Ik heb je reactie gelezen en heb daar eigenlijk geen commentaar op. Het verhaal is duidelijk en behoeft weinig verder commentaar van mijn zijde. Met de berichtgeving van de laatste dagen in gedachten worden de vooraf ontstane meningen met betrekking tot gebruikers van verboden middelen die ermede naar buiten zijn gekomen in een ander daglicht geplaatst, denk ik.
  Er werd in eerste instantie snel gedacht werd aan de eigen, voor een groot deel, materiële situatie, de reputatie en mogelijke beperking van sanctie om voortzetting van de carrière te waarborgen.
  Nu blijkt, dat de periode dat een product als EPO het gehele wielrennen domineerde is de situatie eigenlijk omgekeerd. Bij geen gebruik was je per definitie een loser denk ik, getuige de geschiedenis van RABO, onder andere.
  Mijns inziens zijn er genoeg mensen met kennis van zaken die er hun zegje zouden moeten doen.
  
  Er is echter een ding waarvoor ik zou willen waarschuwen en dat is een punt dat, tot nu toe volgens mij,nimmer ter sprake kwam.
  Wie zijn op dit moment de slachtoffers en wie zijn tegelijkertijd de motor van de wielersport, een mondiale sport met een fantastische uitstraling, waarvan de top voor een groot deel zorgt voor enorme zakelijke uitdagingen.
  De vraag, of vaststelling van het feit alleen hoeveel mensen er op recreatieniveau, niet alleen plezier aan beleven, maar tevens zorgen voor een stuk gezondheid en levenskwaliteit van de maatschappij, is volgens mij gerechtigd.
  Hier zullen beslist weer "kenners" van de materie zeggen dat het maar betrekkelijk is en dat de mensen toch wel zullen blijven fietsen.
  Hierop zou ik willen antwoorden dat de touroverwinning van Jan Jansen, de overwinningen van Peter Winnen e.a. op de Alpe d' Huez en niet te vergeten de overwinning van Richard Kraijcek op Wimbledon voldoende argumenten opleveren om te bevestigen dat de top van een sportdiscipline zorgt voor de behoefte aan identificering naar beneden, tot en met recreatie toe.
  Terug naar de slachtoffers, de "slaven van de weg". In brede kringen wordt het fenomeen van de individuele sport en in extremis de wielersport niet begrepen, ook niet door veel van de zogenoemde insiders.
  Deze mensen, samen met een groot deel van het journaille, zakelijke belanghebbenden, met de sponsors, organisatoren van wedstrijden, overkoepelende organisaties en zelfs veel "goede doelen" nastrevers, zijn de grootverdieners en "cashers" in de wielersport. In dit verband heb ik me gisteravond geërgerd aan Wilfried Genee en zijn "sidekick" in hun commentaar na het interview met Danny Nelissen. Natuurlijk zijn het journalisten en moeten ze proberen uit te lokken maar toch begrijpen zij het niet.
  Heeft het publiek enig idee hoe weinig wielrenners genoeg geld hebben overgehouden aan hun sport, in aanmerking nemende de arbeid die verricht moet worden om enige vorm van succes te boeken? Procentueel te verwaarlozen denk ik.
  Er is vast wel enig statistisch materiaal op dit punt. Nog maar te zwijgen van wat met eenzelfde inzet en arbeid het resultaat in de maatschappij bereikt had kunnen worden.
  
  In mijn optiek worden mensen die ervoor kiezen beroepswielrenner te worden onder het huidige systeem geprostitueerd ! Er wordt op een handige manier gebruik gemaakt van de motivatie en plezier waarmede de renner zijn sport begint en beleeft.
  Interessant is, proberen uit te vinden hoe deze situatie is ontstaan.
  Om te beginnen is het een proces dat zich in decennia heeft ontwikkeld tot wat het nu is, heel geleidelijk.
  Waarom heeft de groep beoefenaars in haar ontwikkeling GEEN gelijke tred gehouden met de "uitbuiters" zoals ik ze maar even oneerbiedig zal noemen. Natuurlijk, het is waar wanneer gezegd wordt dat ze hiervoor zelf mede verantwoordelijk zijn. Dit is ontegenzeggelijk waar, maar waar liggen de prioriteiten van de sportbeoefenaar op het moment dat hij alles nodig heeft om tot slagen te kunnen komen?
  Begrepen dient echter te worden WAAROM deze gelijke tred onmogelijk was. Een belangrijk punt uit mijn eigen tijd herinner ik me dat, renners onder elkaar nooit spraken over trainingen of andere dingen die ervoor moesten zorgen dat de concurrentie zand in de ogen werd gestrooid en niet wist hoe het stond met vorm. Dat kwamen ze wel achter in de koers. In mijn idee is dit altijd zo gebleven. Dit is een van de dingen die het wielrennen zo aantrekkelijk maakte, de verassing, altijd weer onverwachte nieuwe ontwikkelingen en renners.
  Ik schrijf "maakte", omdat in het huidige wielrennen het functioneren van de renner middels oortjes wordt geregisseerd vanuit de volgwagens. De renner wordt hiermede een gewone werknemer die zich heeft te houden aan de gegeven opdrachten. Wielrennen wordt hermede een "teamsport" en verliest z'n belangrijkste aantrekkingskracht. Niet goed functioneren kan ontslag tot gevolg hebben. Dus je kijkt wel uit als je een hypotheek, vrouw en kinderen hebt. De regie vanuit de volgwagens is door mogelijke belangenverstrengeling en afspraken tussen ploegleiders niet altijd duidelijk. Een beetje geïnteresseerde kijker kan dit tijdens het volgen van een koers vaststellen.
  Dit kan toch niet de reden zijn om te gaan "koersen", of wel soms.
  
  Persoonlijk zou ik wel eens willen zien wat de belanghebbenden zouden doen indien een goed functionerende belangenvereniging van renners zich als beslissende stem binnen de huidige hiërarchie zou melden. Er dient echter voldoende loyaliteit en geloof in een betere toekomst voor het wielrennen bij de renners nodig zijn. Er zijn een massa agendapunten die belangrijk zijn, juist voor de renners maar uiteindelijk voor voor de alle andere stakeholders.
  Een goede verhouding tussen de belanghebbende partijen is de basis voor het succes van een onderneming, denk aan de ondernemingsraad in het bedrijfsleven.
  
  Laat de de door Danny Nelissen betitelde "verloren generatie" hier een grote rol in spelen. Zij staan er nog dicht bij en zouden hierin een belangrijke rol kunnen spelen. Lance Armstrong met name had hier zijn verantwoordelijkheid kunnen nemen. Hij heeft deze kans echter voor goed laten schieten vind ik. Er zij er meer, ik denk bijvoorbeeld aan Danny Nelissen, of Steven de Jong, je zult er zelf ook wel een mening over hebben.
  
  Wel, ik heb door de voldoende tijd en voel me vrij de zaken die me met betrekking tot de wielersport van me af te schrijven.
  Begrijp me goed, de wielersport die ik altijd dankbaar zal blijven voor hetgeen ze mij heeft geschonken. Het spijt me erg van de zijlijn toe te zien hoe het geheel zich ontwikkeld tot een speelbal om macht en geld waar bij de belangrijkste component, de renner, wordt gedegradeerd tot een kuddedier.
  Sorry!
  
  Bert van Dorth
  
  
  P.S.
  
  Bert van Dorth