Bureau Jeugdzorg

Reacties op deze uitzending

• blikker11639 5-10-2010 05:10
  Kind, vader en pleeggezin Wij willen graag ons verhaal in de publiciteit brengen om te laten zien hoe er gefaald wordt bij de verschillende instanties, die zouden moeten opkomen voor de rechten van onze kinderen. Instanties als jeugdzorg, AMK en ook de Base Groep. Ons verhaal Mijn man heeft in zijn vorige relatie in 2005 een dochter gekregen. Moeder had al een zoon van 10. Mijn man was niet getrouwd met deze vrouw en had geen gezag over zijn dochter. De moeder van het dochtertje kreeg na de geboorte psychische problemen en verwaarloosde de kinderen. Mijn man is vanaf dat moment bezig geweest om hulp te krijgen voor de kinderen. Na acht maanden is het dan eindelijk gelukt. In begin 2006 zijn de kinderen uit huis geplaatst. Eindelijk hulp, dacht hij, maar toen begon de ellende pas echt. Broer en zus werden vanaf de eerste dag gescheiden van elkaar. Dochter is in een vast pleeggezin terecht gekomen, de zoon was vanaf dat moment tot op heden bij twintig verschillende pleeggezinnen, internaten en uiteindelijk in het residentiële instelling de Hoenderloogroep ondergebracht. In 2007 heeft BJZ het gezag gekregen over dochter na zeer zware beschuldigingen jegens vader. Uiteraard zijn wij hier tegen in beroep gegaan en vader heeft dit gewonnen en is op 23 juni 2008 belast met het gezag over zijn dochter. Gelukkig dachten we, eindelijk ons gezin compleet. Maar helaas niks is minder waar, vanaf dit moment blijft jeugdzorg volharden in het tegenwerken om vader en dochter te herenigen. Als gezaghebbende heb je het recht om mee te beslissen met de keuzes die gemaakt worden met betrekking tot je kind. Helaas was dat in zijn geval niet aan de orde. Vele belangrijke beslissingen zijn genomen zonder vader ergens in te kennen. De schoolkeuze, de medische beslissingen, de keuze van het pleeggezin cq hoofdverblijfplaats nergens werd vader in gekend. De keuzen van een christelijk gezin, christelijke school zou toch bij de gezaghebbende moeten liggen en niet besloten moeten worden door wat voor instantie dan ook. Een uurtje per maand als omgangsregeling, dat was waar vader het mee moest doen. Als uitgangspunt in deze zaak is niet zoals gebruikelijk namelijk werken naar een terugplaatsing, maar tegenwerking en ook chantage om het kind in het pleeggezin te laten opgroeien. Stelling hierin is, dat het meisje een hechtingstoornis heeft en hierdoor beter af zou zijn in het pleeggezin! Vader zou niet in het belang van zijn dochter denken als het kind bij hem terug geplaatst zou worden, BJZ dreigt (chanteert) met een ots als vader toch zijn dochter bij hem wilde laten wonen. Hoe bizar. Een kind heeft toch het recht om bij zijn eigen ouder op te groeien. Elke aanvraag of procedure kost zoveel tijd, zodat ondertussen vierenhalf jaar verstreken is, zonder iets opgeschoten te zijn. De hechting tussen pleegouders en kind wordt zo langzamerhand alleen maar groter en de afstand tussen vader en dochter enorm. Het lijkt dan ook alsof andere belangen een grotere rol spelen, zoals geld, geloof en macht van verschillende vooraanstaande personen. Het is dan ook als fatsoenlijke burger van Nederland heel moeilijk om in zo’n situatie een eerlijke en rechtvaardige strijd te kunnen voeren. Met advocaten hebben wij geprobeerd om tot goede afspraken te komen met het pleeggezin, door bv een co-ouderschap aan te gaan, maar vanaf dat moment weigerden de pleegouders helemaal elk contact met mijn man, de biologische vader, wat toch in het belang van het meisje is. Op 23 juni 2010 na een bezoek van dochter bij ons, hebben wij besloten haar niet meer terug te brengen bij het pleeggezin. Er was geen sprake van een ots of uhp, de plaatsing was op vrijwillige basis. Wij hebben op dat moment het land verlaten om een paar dagen tot rust te komen. In ons huis is er vanaf dat moment vijf keer een huiszoeking geweest en is zelfs mijn 71-jarige schoonmoeder mee naar het politiebureau genomen voor een verklaring, terwijl er geen strafbaar feit is gepleegd. Er is gemeld dat er een telex voor mijn man en dochter is afgegeven en ook een voorlopige ots en voorlopige uithuisplaatsing. Op 7 juli zal er een zitting plaatsvinden op de rechtbank in Groningen. Door deze hele situatie zijn we nu op de vlucht en worden achtervolgd als terroristen, waarom??? Er zijn op dit moment advocaten bezig met een verzoek in te dienen bij het Europese hof om uiteindelijk een eerlijke en rechtvaardige zitting te bewerkstelligen. Graag zou ik mijn verhaal persoonlijk vertellen in de media, want dit is nog maar een gedeelte van mijn verhaal. Ik heb nog andere bevindingen gedaan, die ik graag aan een ieder wil toelichten. Als vice-raadslid, dus volksvertegenwoordigster hoor ik velen die in dezelfde situaties verkeren, ook het internet staat vol met misstanden in de jeugdzorg. Het wordt tijd dat de media hiervan op de hoogte wordt gesteld. Wij hebben alles achtergelaten in Nederland en willen graag naar huis. Graag het verzoek om deze mail naar iedereen door te sturen en zo een onderzoek naar BJZ GRONINGEN TE STARTEN WANT DAAR GAAT ECHT VAN ALLES MIS. Alvast vriendelijk bedankt Marielle de Rijke
• blikker13325 29-12-2010 20:55
  jemig bekend verhaal
  zou zo veel willen zeggen nu
  ikzelf zit in een zelfde soort situatie...
  je vraagt hulp omwille van je kind
  en wat krijg je een beste trap na.
  belachelijk..
  hoop dat jullie er gauw uit zullen komen
  en de kids in julie gezin kunnen opnemen ..zoals het hoort
  sterkte.