Nadia durft niet te leven
20-9-2009
| 13734 x bekeken | 9 reacties
In Nederlandse psychiatrische kinderziekenhuizen belanden jaarlijks honderden kinderen in de isoleercel, omdat ze een gevaar zijn voor zichzelf of voor anderen. In vergelijkbare landen gebeurt dit zelden. Minister A. Klink van Volksgezondheid wil dat het aantal kinderen dat in de isoleercel belandt drastisch wordt teruggedrongen.
Psychiatrisch kinderziekenhuis Accare in Rolde wil ook van de isoleercel af en werkt daarom met een nieuwe behandelmethode. Agressieve of suïcidale kinderen worden in Rolde niet opgesloten of platgespoten, maar het personeel leert ze omgaan met hun beperkingen. Door het toepassen van deze methode kan de kinderpsychiater niet garanderen dat kinderen niet overlijden in de kliniek. Deze nieuwe manier van werken heeft grote gevolgen voor de kinderen en ook voor het personeel.
De crisisafdeling van Accare in Rolde vangt uit de hele regio kinderen op die op het punt staan zelfmoord te plegen of zeer agressief zijn. ZEMBLA heeft op deze afdeling gedurende een langere periode een aantal kinderen met de camera gevolgd. Zoals de 16-jarige Nadia. Ze hoort soms stemmen in haar hoofd en is suïcidaal. Ze is meer dan dertig keer in de isoleercel opgesloten omdat ze een ernstig gevaar was voor zichzelf of voor haar omgeving. De 11-jarige Pedro zit in Rolde omdat hij in een andere instelling een meisje probeerde te verstikken. Jeffrey van 12 is zeer agressief, zijn ouders kunnen hem thuis niet aan. Daarom woont hij de helft van de week op de crisisafdeling en de andere helft thuis.
Kinderpsychiater A. Storm van Accare legt uit dat kinderen met dit soort verschijnselen vroeger regelmatig in de isoleercel belandden. Storm vindt de isoleercel inhumaan en een zwaktebod: ‘Een kind achterlaten in zo'n kale ruimte, waar je alleen maar angstig kan worden, dat voelt voor mij niet meer als behandelen. Ik leer ze niets door ze continu te beschermen en op te sluiten.’ De psychiater wil de kinderen leren omgaan met hun agressie of zelfmoordneigingen. Volgens haar wordt dan de kans vergroot dat de kinderen snel en ‘normaal’ naar huis kunnen. Het aantal separaties in Rolde is door deze behandelmethode enorm teruggedrongen.
Door kinderen niet gedwongen op te sluiten neemt Storm risico’s. Want meisjes zoals Nadia worden niet tegengehouden als ze met scheermesjes naar de badkamer gaan. Nadia mag ook naar het dorp om boodschappen te doen. En Jeffrey wordt niet opgesloten als hij zeer agressief is. Met als gevolg dat Nadia zichzelf snijdt en vaak wegloopt. En Jeffrey valt het personeel aan en slaat zelfs iemand een bloedneus.
In dit soort situaties praten ze in Rolde net zo lang met de kinderen tot ze rustig worden of inzien dat de situatie gevaarlijk voor ze is. Voor de ouders van deze kinderen is deze methode soms moeilijk te accepteren. De moeder van Nadia hierover in ZEMBLA: ’24 uur ben ik er mee bezig dat het ook mis kan gaan’.
Camera en Regie: Manon Blaas en Nicolien Herblot
Eindredactie: Kees Driehuis
Deze uitzending van het programma Zembla met de titel Nadia durft niet te leven is uitgezonden op zondag 20 september door de VARA en de NPS.
Reacties op deze uitzending
-
blikker5553
21-9-2009 15:42
De uitzending was ongelooflijk confronterend, ik vraag me ook af of het nodig is om iemand als Nadia in een compleet desolate toestand in de badkamer te laten zien. Ook de wanhoop van de moeder zal voor menige moeder zeer herkenbaar zijn.
Op zich is wat jullie lieten zien de complete waarheid en ook dat deze manier van omgang de enige manier is die uiteindelijk resultaat bied, maar dit is ook iets wat zich altijd achter de deur afspeelt en wat mij een afschuwelijke nacht bezorgd heeft.
kiki
-
blikker5559
21-9-2009 18:46
Zelf is mijn dochter van 9 jaar oud ook opgenomen geweest in Rolde.
gelukkig na veel ontevredenheid heb ik haar daar weg gehaald en zit ze nu op een hele goede plek die bij haar past.
deze aflevering besefte mij alleen maar meer dat het een goede keuze van ons is gewest om haar daar weg te halen.het roept alleen veel vraag tekens bij me op omdat idd er te veel achter gesloten deuren gebeurd waar ouders geen weet van hebben.
-
blikker5717
1-10-2009 08:41
De uitzending heeft bij mij heel veel vragen opgeroepen zoals, waarom durft Nadia niet te leven? wat zit er nu werkelijk onder deze problematiek? waar is de vader van Nadia?
Kortom vond ik het een te beperkt beeld van de gehele situatie. Ik ben bang in dit geheel dat Nadia een uiting is van een heel ander probleem. Ik snap dat het om de separatie ging maar vind het jammer dat Nadia gezien wordt als het probleem.
-
blikker6235
2-11-2009 07:51
Idd een zeer schokkende aflevering mijn hart gaat niet alleen uit naar de al reeds genoemde mensen maar ook naar het personeel daar die dat allemaal te verduren krijgen en vervolgens ook nog eens Stank voor Dank mag ontvangen.
Ik zou het een prima idee vinden als separeer cellen worden afgeschaft helaas blijft echter het antwoord hoe men dan wel zou kunnen handelen als men geen separeer meer heeft waar de client op terug kan vallen. ..... Platspuiten/ vastbinden? Dat zou dan wel humaan zijn? Helaas is nederland nog steeds een verzorgingsstaat en is het in vele gevallen als Nadia eigenlijk een contraindicatie om haar op te nemen. Maar toch zal dat blijven gebueren want stel je voor... Helaas zon een kliniche opname ver weg van wat er nog wel gezond in je leven zou kunnen zijn. Helaas ook schadelijk voor later, niet een mogelijke keuze ?
-
blikker17144
23-8-2011 01:29
ik vind het een zwaar deprimerende omgeving, die vrouw in het begin met zo een een irri kinderlijk toontje tegn die jongen , begin eens op een leuke manier met m in gesprek te komen en laat zien dat je begaan met m bent!! en een kind in een iso opsluiten is helemaal te gek voor woorden!!
-
blikker21254
13-2-2012 11:48
Ipv de isoleercel, geef haar de knuffel die ze nodig heeft. Dat meisje mist liefde en denkt dat ze alleen is op de wereld. En dan word je weer weg gestuurd. Weer een bevestiging dat niemand van je houd!!
Ipv op het 'ik wil dood' te richten, richt je op het 'ik wil niet dood' of beter 'ik wil leven'. Waarom wil je leven? Wat zou je dan willen? Wat is je ideaalbeeld? Is dat realisties? Hoe kunnen we dat bereiken? Maak samen een stappenplan om er te komen zodat ze overzicht heeft. Zodat ze doelen heeft waar ze naar kan werken en complimentjes van kan ontvangen. Leer haar het positive uit het leven te halen. Van elk negatie ding kun je leren en wat je leert is positief. En vooral complimenteren als ze het goed doet. Gaat het niet goed? Motiveren, hulp aanbieden en helpen met nadenken door de juiste vragen te stellen zodat ze zelf weer verder kunnen.
Dat ze rustig blijven is al heel wat, nu niet weglopen maar aangaan en helpen relativeren.
De traumaverwerking komt vanzelf tussendoor aan bod.
Succes
-
blikker30457
7-1-2013 16:32
Gentle Teaching is wat ik zeg!
Ik vind dat je te weinig achtergrondinformatie hebt om over het handelen van het personeel te oordelen.
-
blikker31664
1-3-2013 14:38
hoe heet dat liedje wat zij draait
-
blikker42915
26-2-2014 19:19
Lieve nadia... Ondertussen zijn we el 5 jaar verder. Ik vraag me af hoe het met je is nu!! En waar je zit. Denk nog vaak aan je! Xx Nenya. (Mocht je dit lezen, zoek contact met me!)
