TVblik dossier Pieter van Huystee

Tijd voor MAX :: Pepijn Schoneveld speelt in 14 de Musical

Thu, 23 Sep 2021 18:49:56 +0100

Binnenkort gaat 14 de Musical in première. De musical laat zien hoe een eigenwijze, gevoelige Amsterdamse jongen uitgroeit tot een wereldster. Pepijn Schoneveld speelt de rol van de schoonvader van Johan Cruijff.

Heddy Honigmann behoort tot de beste documentairemakers ter wereld. Ze ontving talloze prijzen. Nu ze ernstig ziek is, werd het tijd voor een film over haarzelf, vond producent Pieter van Huystee. En zo ontstond de film No Hay Camino (Er Is Geen Weg).

Alain Donker schreef het boek Zoeken naar Sara, over de strijd voor en de zoektocht naar zijn dochter.

En Mell & Vintage Future treedt op.

Tijd voor MAX :: IDFA

Wed, 14 Nov 2012 18:41:46 +0100

Wat is het belang van het IDFA en het maken van documentaires? Documentairemaker Pieter van Huystee legt het uit. En te gast Margriet van der Linden.

Het Uur van de Wolf :: Joaquin Sabina

Sat, 21 Feb 2009 07:00:57 +0100

Dichter-zanger Joaquin Sabina (1947) is een icoon voor generaties Spanjaarden en Zuid-Amerikanen. Zijn rauwe, intense en poëtische oeuvre is verwant aan dat van Tom Waits en Jacques Brel. Vele vrienden hebben de sleutel van zijn huis, waar aan drank, cocaïne en vrouwen nooit gebrek is. Tot Sabina na een hersenbloeding plotseling zijn sloten èn zijn vrienden vervangt.

Als een ware romanticus leeft Joaquin Sabina vol overgave voor het woord, de muziek en de liefde. Hij rookt, drinkt en is een fervent liefhebber van cocaïne. Zijn huis wordt continu bevolkt door vrienden, vriendinnen en mensen die hij ooit zijn sleutel gaf. Zijn huis in Madrid lijkt het centrum van de wereld. Tot Sabina in 2001 wordt overvallen door een hersenbloeding. Een volgens eigen zeggen ‘zwarte depressie’ van drie jaar volgt. Hij vervangt de sloten van zijn huis en trekt zich terug in een zelfgekozen isolement, op zoek naar stilte en bespiegeling.

In de documentaire Joaquin Sabina – 19 dagen en 500 nachten vertelt Sabina over zijn inspiratie, zijn leven en over de grote ommekeer die plaatsvond na ‘het ongeluk’. De achtergebleven vrienden bezingen intussen in het decor van zijn vroegere appartement hun verloren vriendschap, hun onbezonnen jeugd en het genie van Joaquin Sabina.

Het Uur van de Wolf :: Het Nieuwe Rijksmuseum (1/2)

Fri, 2 Jan 2009 04:56:10 +0100

Eind 2003 gaat het hoofdgebouw van het Amsterdamse Rijksmuseum dicht om, in de woorden van directeur Ronald de Leeuw, het “mooist denkbare kunstmuseum” te worden. De Spaanse architecten Cruz en Ortiz tekenen voor een groots ontwerp: een gemoderniseerd gebouw met een baanbrekend museaal concept dat in 2008 zijn deuren opent.

In de documentaire Het Nieuwe Rijksmuseum volgt Oeke Hoogendijk de eerste vier jaar van Nederlands grootste culturele operatie en leidt ons onder andere langs verbrokkelde muren, ontluisterde architecten, boze fietsers, een genadeloze kunstselectie in het dépôt en de liefdevolle restauratie van een 16de-eeuws schuttersstuk. Een documentaire over liefde voor kunst, groot en klein denken en een ontluisterende inkijk in Nederlandse besluitvormingsprocedures.
Reusachtige stalen klauwen vermorzelen de muren van de internationaal befaamde schatkamer van de Nederlandse kunst. Uit het puin van het oude museum moet een schitterend nieuw museum verrijzen. Maar vanaf het begin wordt het project geplaagd door tegenstand van onder andere het stadsdeel, de fietsersbond en de welstandscommissie. Directeur Ronald de Leeuw ergert zich aan het kleine denken dat zijn grootse project dwarsboomt: “Alles wordt gereduceerd tot een voor alle mensen begrijpelijk iets, namelijk een fiets.”
De architecten zien het ene na het andere ontwerp sneuvelen en uitdraaien op compromissen. “This is not democracy, this is a perversion of democracy”, zegt een van hen als de fietsersbond zich met succes verzet tegen de geplande ingang onder het museum. De tergend langzame besluitvorming en de aldoor weer uitgestelde openingsdatum leiden uiteindelijk tot het vertrek van Ronald de Leeuw. Als ten slotte zelfs de aanbesteding mislukt, wordt in Den Haag een schuldige aangewezen. De verbouwing is naar de huidige verwachting niet voor 2013 voltooid. Tot die tijd tikt de meter door en groeit een hele generatie op zonder de schatten van het Rijksmuseum.

Regie: Oeke Hoogendijk
Productie: Pieter van Huystee Film

Holland Doc :: Droomrijders

Mon, 7 Jan 2008 23:34:12 +0100

De biotoop van een snelweg: asfalt, beton, fly-over, vluchtstrook, sleur, files, autoradio. Vage schimmen achter groen getinte autoruiten haasten zich van A naar B. Als anonieme passanten rijden we langs elkaar heen. Ontmoetingen zijn schaars. Ze beperken zich tot een sporadische blik in de file tot een koffiepraatje bij een tankstation. Daarna snel de auto weer in. En in gedachten verzonken rijden we verder.

De documentaire `Droomrijders` is een portret van het leven op de Nederlandse snelweg met beelden die op een willekeurige doordeweekse dag genomen zijn: op tankstations en parkeerplaatsen, in de carwash en op de snelweg, het is de moderne wereld die wij voor lief nemen. Maar toen vorig jaar een jonge vrouw stierf door een steen die vanaf een viaduct op haar voorruit was gegooid, werd meteen weer het diepe onbehagen zichtbaar dat zich manifesteert in het besef van onze kwetsbaarheid.

Regisseur Boris Gerrets: "Opgesloten achter het beschermende glas rijden we in ons eigen wereldje tussen de vangrails rondjes in een carrousel die nooit stopt. Hoe zou het zijn als we de auto eens een maand zouden moeten laten staan? We zijn verslaafd aan de auto die ons de vrijheid geeft en ons tegelijkertijd opsluit, die ons laat reizen om toch eigenlijk nergens te zijn. Al die mensen alleen achter het stuur drukken voor mij een raadselachtige eenzaamheid uit als zij zich, alleen met hun gedachten overgeven aan de monotonie van het rijden. Ik las het boek van Julio Cortazar `Autonauten van de Kosmo snelweg` waarin hij beschrijft hoe hij een maand lang op de Autoroute du Soleil verbleef en van de ene parkeerplaats naar de volgende reed. Het veranderde tijdsbesef liet hem dingen zien die de snelheid hem anders had ontnomen. De non-place autozone werd opeens een plek met een identiteit. Over dié wereld wilde ik een film maken - in Nederland - vér weg van het debat over mobiliteit over files, infrastructuur en milieu. Vanuit de observatie, door de camera mee te laten drijven in de stroom, wilde ik in de anonieme wereld van de auto het menselijke microkosmos ontdekken. Misschien als de soort troost dat in het duister van zoiets als het stoeptegelincident onze hypermoderniteit ook zijn schoonheid en ontroering heeft. "

Scenario/regie/montage: Boris Gerrets
Productie: Hetty Krapels
Eindredactie: Margje de Koning.
`Droomrijders` is een coproductie van Pieter van Huystee Film & TV en IKON TV met financiële steun van het Stimuleringsfonds.