Andere Tijden :: Adoptie

Thu, 21 Sep 2006 00:00:00 +0100

'Doe mij ook maar zo'n Koreaantje.' Een uitzending over het idealisme, het amateurisme en de roze wolk van de beginjaren van de internationale adoptie. Met interviews met betrokken van het eerste uur als Marjory de Hartog (vrouw van schrijver Jan de Hartog), ouders, kinderen en maatschappelijk werkers. 'Al red je er maar één.' Deze zes woorden markeren het begin van de internationale adoptie in Nederland. Ze worden uitgesproken door schrijver Jan de Hartog, in een televisie-interview met Mies Bouwman in 1968. Na de Koreaanse oorlog (1950-1953) zijn duizenden Amerikaanse soldaten achtergebleven als bezettingsmacht onder VN vlag. De Hartog spreekt over de onmenselijke omstandigheden waarin de kinderen van deze Amerikaanse soldaten en hun Koreaanse moeders verkeren. Ze worden verstoten door de familie en hebben geen enkele toekomst in eigen land. Gedreven door idealisme reageren duizenden Nederlandse gezinnen op de oproep van De Hartog en geven aan een Koreaans kind te willen adopteren. Het 'adoptie-Koreaantje' wordt een hype. Tussen 1970 en 1988 komen ruim 25.000 Koreaanse kinderen naar Nederland. Onvoorbereid, vol enthousiasme, maar ook zeer naïef wordt de eerste generatie buitenlandse adoptiekinderen verwelkomd. De adoptiegolf uit Korea komt in 1988 tot een abrupt einde, als de Olympische spelen in Seoel worden gehouden en de Koreaanse overheid liever met een wat moderner imago dan 'kinderexporteur' in de media komt.

Presentatie: Hans Goedkoop.

TVblik dossier Jan de Hartog

Andere Tijden :: Adoptie