TVblik dossier Eveline van Dijck

Ondertussen in Nederland(HUMAN) :: Berooid en in shock

Tue, 26 Apr 2011 07:03:56 +0100

Documentairemaakster Eveline van Dijck treft Khadra kort na haar aankomst in traumakliniek De Vonk. Meer dan tien jaar volgt ze Khadra met haar camera en verzamelt zo het schokkende materiaal voor een kroniek over een leven tussen hoop en vrees: Mijn kinderen leven nog. Somalië is al vele decennia de bloedige arena van een burgeroorlog. Een VN-missie, bedoeld om de burgers te beschermen, moet in 1995 machteloos het land verlaten. Vier jaar later komt Khadra in Nederland aan. De herinneringen aan de moord op haar naasten zijn haast onverdraaglijk. Maar nog pijnlijker is de vlammende onzekerheid over haar drie kinderen die ze niet meer heeft kunnen terugvinden: haar zonen Abdel Kadir (17) en Said (13), en haar jongste dochter Sayda (15). Ze weet niet of ze dood of nog in leven zijn. De kinderen verkeren op hun beurt in onzekerheid over hun moeder. Ze zijn gevlucht en na omzwervingen terechtgekomen in een Keniaans vluchtelingenkamp, waar ze onder schrale, soms levensbedreigende omstandigheden op elkaar zijn aangewezen en overleven. En dan gebeurt waarop niemand meer durfde hopen. Khadra vindt haar kinderen terug! Na een jaar van niet te beschrijven bureaucratische rompslomp waarin Khadra moet bewijzen dat het echt haar kinderen zijn, sluiten ze elkaar op Schiphol in de armen. In het vriendelijke Friese Drachten hervinden ze hun leven. Waar niets doet denken aan het verleden, dat toch - zo blijkt - nog niet voorbij is. In het vluchtelingenkamp werd Sadya (toen 13) misbruikt en raakte zwanger. Ze hield het voor haar broers verborgen. Na de bevalling gaf ze het kind weg. Sadya kan haar zoontje niet vergeten en gaat terug om hem te zoeken. Abdel Kadir is de voorbeeldige oudste zoon geworden, maar kan niet voorkomen dat Said ontspoort en wacht op een retourticket naar de Somalische hel.

Human Doc :: Sterke vrouwen

Tue, 19 Oct 2010 07:56:48 +0100

Jaarlijks worden duizenden mannen, vrouwen en kinderen in Nederland het slachtoffer van mensenhandel. Een groep vrouwelijke slachtoffers verbreekt het stilzwijgen en maakt een vuist tegen deze misdaad. Bijzonder, want verreweg de meeste slachtoffers van mensenhandel durven zich uit schaamte en angst voor represailles niet uit te spreken.

Weinig Nederlanders zijn zich ervan bewust dat hier - vlak onder onze ogen - de mensenrechten van een grote groep ernstig worden geschonden. Toch komt het op grote schaal voor. Mannen, vrouwen en kinderen die onder slavernij-achtige omstandigheden tewerk worden gesteld in prostitutie, tuinbouw, horeca of andere sectoren. Maar zelden komt er iets over deze onmenselijkheden naar buiten. Slachtoffers durven zich er niet over uit te spreken, laat staan te ontsnappen uit hun situatie. En zo blijft de misdaad onopgemerkt en onbestraft.

Eind 2008 besluit een groep vrouwelijke slachtoffers in actie te komen. Als ‘ervaringsdeskundigen’ willen zij een rol spelen in de ondersteuning van andere slachtoffers. Maar ook in publieke bewustwording en beleidsbeïnvloeding. Geholpen door BLinN* richtten zij een zelforganisatie op met de naam Samen Sterk. “Wij vinden het belangrijk om mensen ervan bewust te maken dat dit gebeurt in Nederland en zo te vechten tegen deze misdaad.” Voor vrouwen met een dergelijke traumatische achtergrond is dit natuurlijk niet makkelijk. Het vergt veel moed en doorzettingsvermogen om te groeien in hun persoonlijke rol en samen als groep deze strijd aan te gaan.

Dit proces is door de documentairemaakster Eveline van Dijck anderhalf jaar lang gevolgd. Zij brengt in Sterke vrouwen de dilemma’s, angsten, overwinningen en eerste publieke optredens van de vrouwen in beeld.
Regie: Eveline van Dijck

BLinN: programma van Oxfam Novib en Humanitas, ondersteunt al tien jaar deze doelgroep. Zij geeft onder meer sociaal-psychologische ondersteuning bij traumaverwerking en biedt juridische begeleiding. Daarnaast houdt zij zich bezig met signalering van slachtoffers, verspreidt zij kennis over het begeleiden van deze doelgroep aan hulpverleners, politie en advocaten en lobbyt zij voor een sterkere sociale en juridische positie van slachtoffers.

Profiel :: Gerard Schellekens

Thu, 28 May 2009 07:01:27 +0100

Vastgezet
Deze zaak stond in november 2007 volop in het nieuws: een paar uren na het overlijden van de vrouw werden haar kinderen en ook Gerard Schellekens vastgezet in opdracht van het Openbaar Ministerie. Anderhalf jaar later zijn alleen Schellekens, alsmede het bestuur van de Stichting Vrijwillig Leven (SVL) gedagvaard. De strafrechtadvocaat die Schellekens verdedigt is Mr. Willem Anker.

Stichting Vrijwillig Leven
Schellekens is sinds de oprichting in 1996 voorzitter van de Stichting Vrijwillig Leven (SVL). Hij zet zich al jaren in voor het zelfbeschikkingsrecht, met name waar het gaat om mensen die op een zelfgekozen tijdstip op een waardige manier hun leven willen beëindigen. Met elkaar moeten wij zien te bereiken dat mensen zelf de verantwoordelijkheid voor een waardig, zelfgekozen levenseinde kunnen nemen. Dat is waar de SVL voor staat.

Om zeker te zijn van een weloverwogen beslissing heeft de SVL zorgvuldigheidseisen geformuleerd. Altijd zullen deskundigen uit verschillende disciplines terdege toetsen of er aan die zorgvuldigheidseisen is voldaan en er wordt zorgvuldig bekeken of iemand alle wegen heeft bewandeld voor het op een voor hem of haar acceptabele wijze voortzetten van het leven. In de Adviesraad van de SVL zitten tal van prominente Nederlanders, die het zelfbeschikkingsrecht hoog in het vaandel hebben.

Ir. Schellekens (72), die onder meer deel uitmaakte van het hoofdbestuur van de VVD, reist na zijn pensionering op vrijwillige basis stad en land af naar de vele hulpvragers die de SVL benaderen. Hij strijdt met open vizier voor het zelfbeschikkingsrecht en prefereert, zoals hij zegt, transparant te handelen. Zelfs is hij bereid daar een gevangenisstraf voor te riskeren. Wat bezielt hem om zich zo voor dit doel in te zetten?

Samenstelling/regie: Eveline van Dijck
Camera: Stef Tijdink, Waldemar de Vries
Geluid: Bouwe Mulder, Tjodie van Elk
Montage: Jan Willem Looze

Mag ik dood? :: 20-4-2009

Tue, 21 Apr 2009 11:12:16 +0100

Documentaire die het schrijnend gebrek aan hulp voor mensen die vanwege chronisch psychische klachten hun leven ondraaglijk en uitzichtloos vinden en de dood verkiezen behandelt. De persoonlijke aanleiding voor Eveline van Dijck is de recente zelfdoding van haar zus Cathma. Centraal staat de vraag hoe om te gaan met hun doodswens. Aan het woord komen nabestaanden, de wetgever, een psychiater, een officier van Justitie, een consulent van de NVVE, tevens humanistisch raadsvrouw, en een counselor die samenwerkt met Stichting De Einder. Voor mensen met chronisch psychische klachten en met een doodswens, is het vrijwel onmogelijk op een menswaardige manier te sterven. Van de gemiddeld 1500 Nederlanders die jaarlijks door zelfdoding om het leven komen, gaat het in zo'n 700 gevallen om mensen met psychische klachten. Hun doodswens is vrijwel onbespreekbaar. Vaak is er sprake van ernstig lijden zonder perspectief op verbetering. De ruimte die de euthanasiewet artsen en psychiaters biedt wordt nauwelijks benut: minder dan vijfmaal per jaar wordt een verzoek om hulp bij zelfdoding ingewilligd. De anderen staan alleen en sterven meestal een eenzame en gewelddadige dood.

Regie: Eveline van Dijck.

Mensjesrechten :: Marcha

Sun, 14 Dec 2008 07:34:37 +0100

Schendingen van mensjesrechten zit hem ook in ogenschijnlijk kleine dingen, zoals het sturen van hatemails en dreigboodschappen. Die kunnen echter uitlopen op forse vechtpartijen. Marcha woont in een zo te zien rustige wijk waar niks gebeurt. Toch kan zij erover meepraten. Regie: Eveline van Dijck.

Mag ik dood :: 4-6-2008

Thu, 5 Jun 2008 13:53:10 +0100

Documentaire. Voor mensen met chronisch psychische klachten en met een doodswens, is het vrijwel onmogelijk op een menswaardige manier te sterven. Het Humanistisch Verbond wil het taboe op hulp bij zelfdoding bij deze groep doorbreken. Hiertoe vond op 29 mei de eerste publieksvertoning plaats van de documentaire Mag ik dood, met aansluitend debat. Van de gemiddeld 1.500 Nederlanders die jaarlijks door zelfdoding om het leven komen, gaat het in zo'n 700 gevallen om mensen met psychische klachten. Hun doodswens is vrijwel onbespreekbaar. Vaak is er sprake van ernstig lijden zonder perspectief op verbetering. De ruimte die de euthanasiewet artsen en psychiaters biedt wordt zelden benut: minder dan vijfmaal per jaar wordt een verzoek om hulp bij zelfdoding ingewilligd. De anderen staan alleen en sterven meestal een eenzame en gewelddadige dood. De film behandelt het schrijnend gebrek aan hulp voor mensen die vanwege chronisch psychische klachten hun leven ondraaglijk en uitzichtloos vinden en de dood verkiezen. Centraal staat de vraag hoe om te gaan met hun doodswens. Aan het woord komen nabestaanden, de wetgever, een psychiater, een officier van justitie, een consulent van de NVVE, tevens humanistisch raadsvrouw en een counselor die samenwerkt met Stichting De Einder.

Documentairemaakster: Eveline van Dijck.

Netwerk :: 29-5-2008

Fri, 30 May 2008 01:45:21 +0100

Leraar flirt op het internet met leerlingen
In 2007 werden twintig leraren ontslagen wegens uit de hand gelopen digitaal contact met leerlingen. De Algemene Onderwijsbond is bezorgd over leraren die ongepaste sms'jes, e-mails en chatberichten uitwisselen met leerlingen. Wat begint met warme interesse met hartjes en kruisjes, kan uitmonden in een relatie tussen leraar en leerling. Netwerk ging op zoek naar voorbeelden op internet en confronteerde een leraar hiermee. Verder in de uitzending; debatten tussen leerlingen en leraren over hun online ervaringen. Oud-leraar 'Jan' is veroordeeld voor de uit de hand gelopen online vriendschap met zijn leerlinge. Hij ging te ver en vertelt over zijn ervaringen.

Mag ik dood?
De recente discussie rondom de euthanasiewet maakt duidelijk dat een zelfgekozen dood nog altijd omstreden is. Met een documentaire en een debat vraagt het Humanistisch Verbond aandacht voor een menswaardig levenseinde voor chronisch psychiatrische patiënten met een doodswens. De film Mag ik Dood van Eveline van Dijck gaat vandaag in première en laat zien dat mensen met chronisch psychische klachten die het leven uitzichtloos vinden, geconfronteerd worden met een schrijnend gebrek aan hulp. Aandacht voor de thematiek rondom Mag ik Dood met fragmenten uit de film en een gesprek met de documentairemaakster. Ook vertelt een vrouw die haar zelfmoordpogingen heeft overleefd haar verhaal.

Presentatie: André Zwartbol.

Human Doc :: Gewoon liefde

Mon, 14 Apr 2008 16:33:05 +0100

Documentaire. over een opmerkelijk gewone liefdesrelatie, over vriendschap en loyaliteit. 41 Jaar nadat de geliefden Marcel en Marijke uit elkaar zijn gegaan valt er, via de zoekdienst van de gemeente Utrecht, een brief uit Oostenrijk op een deurmat in de Irisstraat. Marijke, die Marcel verliet voor een Oostenrijker, heeft hem nooit kunnen vergeten en zoekt contact. Een documentaire over een opmerkelijk gewone liefdesrelatie, over vriendschap en loyaliteit. In de periode 1990-1993 maakte Eveline van Dijck de film Anders Bekeken over een gezin waarvan de vader een transseksuele operatie heeft ondergaan. Marcel gaat verder door het leven als Marcella. Voor echtgenote Ada een emotionele aardbeving, maar ondanks alles blijft het gezin bij elkaar. Gedurende een aantal jaren wordt het wel en wee van het gezin gevolgd. Hoe kijken de zonen Manfred en Erwin en moeder Ada en Marcella terug op de verandering? Wat vinden ze van de situatie nu en hoe denken ze over de toekomst? Het is twaalf jaar later. Intussen hebben de jongens zelf een gezin en goede banen. Moeder Ada is, nadat de kinderen de deur uit waren, op zichzelf gaan wonen. Marcella en Ada houden intensief contact. Wanneer Ada ziek wordt en minder mobiel is, gaat Marcella voor haar zorgen. Dan ontvangt Marcella eind mei 2005 een brief van jeugdliefde Marijke. Samenstelling en regie: Eveline van Dijck.

Profiel :: Metje Blaak

Mon, 7 Jan 2008 21:49:00 +0100

Een aantal seksexploitanten dreigt binnenkort op last van de Amsterdamse burgemeester hun bedrijf te moeten sluiten. Hierdoor zal een groot aantal protituees in de kou komen te staan. Metje Blaak is woordvoerster voor de belangenvereniging voor prostituees, De Rode Draad, en voor Vakwerk, de vakbond voor sekswerkers. Met overgave pleit zij voor gedragsregels voor klanten en prostituees. 'Het is belangrijk dat je als sekswerker zelf weer de regie in handen krijgt,' vindt Metje. 'Een beschaafde man is ook beschaafd in de peeskamer.' Samenstelling: Eveline van Dijck.

De Donderdag Documentaire :: 100% voor kinderen

Mon, 14 Apr 2008 16:19:16 +0100

Loek van den Boog, oud-Oracle topman, volgde zijn passie en richtte samen met zijn vrouw Anke, eveneens werkzaam geweest bij Oracle, een paar jaar geleden Net4kids op. Een organisatie die zich inzet voor de hulp aan kinderen in arme landen. Geen overhead en projecten dichter bij de gever is het credo van deze pioniers op de filantropische markt. Hart van de organisatie is de internetmarktplaats www.Net4kids.nl. Via deze site kunnen donateurs precies bepalen waar zij hun geld aan willen geven. Bij Net4kids is er de mogelijkheid om geselecteerde projecten rechtstreeks te steunen waardoor de gang van zaken persoonlijk, tastbaar en transparant wordt. Niets blijft aan de strijkstok hangen - 100% van de bijdrage komt terecht bij het gekozen doel. Loek en Anke van den Boog zorgen voor de financiering van de organisatie. Hoewel nog maar een paar jaar oud financiert Net4kids al talloze projecten in verschillende landen, waaronder Ghana, Soedan, India en Nepal. In 2004 organiseerde Net4kids een drukbezochte conferentie over het zogenaamde Nieuwe Geven. Hierbij zijn transparantie, goede rapportage en binding met het doel sleutelwoorden. Een methode die vooral de nieuwe, mondige donateurs lijkt aan te spreken. En een medium als internet biedt hiertoe talloze mogelijkheden. Eveline van Dijck leerde Loek en Anke en hun organisatie in 2002 kennen. Zij bezocht met hen en met medewerkster van het eerste uur Veronika Uhl enkele projecten in Nepal. Samen met Trees van Rijsewijk van Stichting Tamsarya kwamen zij ook in het afgelegen dorpje Atrauli, bij een door Van Rijsewijk opgezet project dat gefinancierd is door Net4Kids. Samenstelling en regie: Eveline van Dijck.

De Donderdag Documentaire :: Het nieuwe boeren

Mon, 14 Apr 2008 16:19:23 +0100

Het Nederlandse platteland verandert ingrijpend. Tussen stedenplanners en cultuur- en natuurbeheer in werken de boeren. De toekomst van hun boerenbedrijf is onzeker, wekelijks houden elf boeren ermee op. Tenzij ze innoveren. Voormalig reclameman Paul Bos besloot acht jaar geleden ondanks het zorgwekkende perspectief het gemengde boerenbedrijf van zijn ouders over te nemen. Onder het oog van zijn vader, die er bleef wonen en werken, vernieuwde hij geleidelijk het bedrijf. Hun Fortboerderij Dijkzicht ligt op de Stelling van Amsterdam, onderdeel van de UNESCO-werelderfgoedlijst, onder de rook van Schiphol. Met zijn schaapskudde trekt Paul Bos rond tussen de stad en het platteland. En hij zette Boer Bos management van natuurtalent op voor ondernemers en managers uit de naburige kantorenparken. Eveline van Dijck volgde deze boer nieuwe stijl en zijn vader een jaar lang.