Een persoonlijk essay, een autobiografische film en een muzikale meditatie van de Amerikaanse experimentele performancekunstenares en musicus
Laurie Anderson over de liefde en de dood.
Laurie Anderson schetst de impact van het overlijden van haar terriër Lolabelle; het resultaat is een lucide analyse van liefde en gemis en de kunst van storytelling. De documentaire is opgedragen aan
Lou Reed, Andersons overleden echtgenoot. Anderson staat stil bij het grappige jackrussellachtige hondje en verliest zich in een stream of consciousness-vertelling, waarin herinneringen aan haar jeugd, haar moeder en politieke en filosofische theorieën over elkaar heen buitelen. 'Het is de eerste keer dat ik verhalen bijeen heb proberen te brengen in de structuur van een film', zegt Anderson, die als multimediaperformer gewend is te werken met meerdere schermen in de ruimte. Heart of a Dog focust op de bardo, de periode na het overlijden, waarin volgens de boeddhistische leer de identiteit van een mens of dier verloren gaat en het bewustzijn zich opmaakt voor de overgang naar een andere levensvorm. Voor Anderson was de film een manier om de geest van Lolabelle te begeleiden én een artistiek experiment. In de film combineert ze haar kwaliteiten van musicus, beeldend kunstenaar en performer en weeft ze van animatie, 8mm-familiefilmpjes, tekst en zelfgeschreven composities een indrukwekkende vertelling. Heart of a Dog ging in wereldpremière op het Internationale Filmfestival van Venetië in 2015 en won daar de Lina Mangiacapre Award.
Deze uitzending van het programma 2Doc met de titel Heart of a Dog werd uitgezonden op zondag 22 januari door de VPRO.
Item is niet meer te bekijken
