‘Dit is mijn leven, misschien wel mijn lot; maar ik wil trouw blijven aan mijn roeping’
10-9-2009
| 1212 x bekeken | 0 reacties
Johan Smoorenburg is al 37 jaar zendeling. Hij richtte in 1982 een kinderdorp Bon Repos op. Hier wonen nu zo’n 85 kinderen, ze krijgen eten, een dak boven hun hoofd en gaan samen met nog 400 kinderen uit de omgeving naar school. Ook richtte hij een bejaardentehuis op, hier wonen ruim 40 bejaarden, die van een zorgeloze oude dag genieten, waar ze anders in de straten van Port-au-Prince zouden hebben moeten leven. Cursussen en diverse projecten, zoals een bakkerij en visvijvers, proeftuinen e.d. zorgen ervoor dat de jonge mensen uit het dorp, maar ook van buitenaf, worden voorbereid op de wederopbouw van hun land.
Als hij als Nederlander in zijn thuisland komt, voel hij zich als een bezoeker. Hij werkt in het meest verpauperde land ter wereld; armoede, voodoo, natuurrampen, bedreiging. Het lijkt wel alsof niets Haïti bespaard blijft. Johan: ‘Er is geen enkel respect, niet bij het leven en niet bij de dood’.
Geen voldoening
Johan vangt kinderen op in zijn kinderdorp. Het gaat om kinderen die in het ziekenhuis zijn achtergelaten. Carla vraagt zich af hoe hij dit kan volhouden, al die jaren. ‘Ik moet zeggen dat ik ook niet altijd lekker slaap. Je denkt altijd; had ik meer kunnen doen, had ik meer mensen kunnen helpen? Mensen zeggen wel eens; dit moet veel voldoening voor je geven. Nou, niet voor mij’
Crisis
Tijdens een gesprek bij het haardvuur buiten komt Carla op een emotioneel punt in Johans' leven terecht. Hij verloor zijn steun en toeverlaat, hetgene wat hem altijd op de been hield tussen het zware werk; zijn vrouw. Na een roes van verdriet kwam hij in een crisis terecht. Johan: ‘Ik kon alleen maar huilen. De ommekeer kwam voor mij toen mijn pleegdochter naar me toe kwam en zei: ‘Papa Jan, het gaat niet goed met je, maar wij hebben je nog nodig'. Toen moest ik dus in de praktijk gaan brengen wat ik altijd tegen andere mensen gepreekt heb als ik ze wilde troosten'
Lievelingslied
Iets wat onlosmakelijk met Johan verbonden is, is zijn saxofoon. Hij gebruikt het overal bij; ook bij evangelisatieprojecten. Muziek speelt dan ook een belangrijke rol bij de opvoeding van de kinderen in het dorp. ‘Dat zijn de mooie momenten’ zegt Johan ‘als ik muziek maak met die kinderen die jezelf ooit uit het ziekenhuis hebt gehaald’ . Carla vraagt Johan een gebed voor hemzelf op te schrijven en daarna zijn lievelingslied te spelen. Het is zonnig en daarom sluit Johan buiten bij de boerderij zijn gebed af met de indringende klanken van ‘zijn’ lied. ‘Dit is het gebed van mijn leven. Ik denk niet dat het teveel gevraagd is. Ik wil een zegen zijn voor de mensen in Haïti, waar ik zoveel van hou’.
Deze uitzending van het programma Nederland helpt met de titel ‘Dit is mijn leven, misschien wel mijn lot; maar ik wil trouw blijven aan mijn roeping’ is uitgezonden op donderdag 10 september door de EO.