Moet je kunnen kiezen voor je eigen dood?

Reacties op deze uitzending

• blikker76959 24-10-2016 08:23
  liever niet met foto en naam wil ik reageren. De levenseindekliniek en daarna een ontafhankelijk ben ik lijdend genoeg bevonden zodat ze willen helpen met doodgaan, ik wil een injectie en geen drankje. Dat laatste is net alsof je zelfmoord wil, de prik voelt dat je die krijgt omdat je ziek bent.
  Ik zou al anderhalve maand geleden geholpen kunnen zijn, gang van zaken: uitgesteld. Ik heb ook hulp gevraagd bij het praktisch regelen opdat er geen schuldenlast voor mijn kinderen achter volgt.
  Het verveldende van het proces bij de levenseindekliniek: ze moeten bij je kinderen langs, nou
  daar leg je dus een trauma neer. Ik had gezegd: ik zeg het ze zelf wel. Dat ik een doodwens heb weten ze al lang, maar toch hebben ze gezien dat ik alijjd kansen pak: heel moeilijke dingen doen die er toe doen voor de wereld, Je ratio wint het dan van de kracht van je onderbewuste: een trauma door incest. Een enkel voorval verdwijnt wel door EMDR therapie,maar de hele setting niet en daar komt de doodwens uit vandaan. Herhaalde pogingen zelfmoord, net niet gelukt omdat er net toevallig etc etc. Toen ik een keer om vrijwillige opname vroeg (30 jaar of z en moeder van kinderen) zei de intake psychiater" je gaat toch niet in je kist liggen voor je broer.. (incestpleger. Wel opname, de neiging verdween en ik ging weer terug in her leven omdat ik wlde dat mijn broer in zijn kist kwam te liggen en niet ik. Had een pistool in huis om me veilig te voelen. sinds mijn man is overleden, hij was heel goed voor mij, kreeg ik weer die angsten (die ook ontstaan uit jaren mantelzorg) etc en ik kon geen doelen vinden en had weer die neiging om dood te willen, iedere dag, iedere ochtend. Ik wordt iedere ochtend gebeld door de wijkzorg zodat ik uit die neiging kom waarin ik ontwaak en in de alber heyn realitieit kom en weet dat het over gaat in de loop van de dag. Het gaat ook over als ik een partner zpu hebben, hoeft niet eens elke dag te zijn. Had een partner gevonden, schoolgenoot van mijn man met veel raakvlakken, Hij verbreekt contact omdat hij alleen wil zijn, dus de dooddatum haal ik weer aan, Ik ben "on hold" en stel het uit als ik iets kan doen wat er toe doet. Als ik een partner zou hebben zou het zijn als een hondje zijn met baasje. Fundamentele onveiligheid, duizend onvermijdbare triggers, dat kun je op elke leeftijd hebben en wat verlang je dan naar rust. Ik heb door een zelfmoordpoging een bijna dood ervaring gehad, waauuw. Ik wilde "terug" omdat ik zag dat artsen bezig waren met mijn lichaam zonder lustgeilheid maar met zorg en ik was benieuwd wat ik daaruit zou worden in het ziekenhuis, ik kwam bij, was linkszijdigheid verlamd. De arts zei dat ik weer kon leren lopen, geen dwarlaesie en andere hersencellen zouden het over kunnen nemen, is gebeurd, ik loop als een kievit. Er zijn cnversie verschijnselen, dan kan ik weer even verlamd zijn. Ik denk dat er te weinig bekend is over divers soorten trauma' s sommige daarvan zijn de baas over je. Medicatie verdooft maar dan heb je niet de regie en dan krijgt zelfmoord weer de kans. Er is te weinig bekend hoe mensen die dood willen dit eigenlijk ook willen door onze cultuur, In sommige landen zijn oudere mensen toch onderdeel van het geheel, die leven door, denken niet aan de dood. Verwaarloosde ouderen, in ons land bij bosjes, mede omdat de regering vind dat ze lang in eigen huis moeten blijven ipv verzorgingsflat, deze eenzaamheid beleven ze in hun huis, ervaren ze als een wachtkamer... waarop,.. de dood. |Ik denk dat veel veranderen kan en dat we ook de verantoowrdelijkeheid voor deze mensen datgene te bieden dat ze voelen dat ze erbij horen, zoals bewoning door studenten bijvoorbeeld in bejaardentehuizen. De regering verwacht het van familie, kinderen, die moeten gewoon kinderen kunnen blijven zijn en hun eigen drukke leven leiden, wel af en toe contact, maar dat is niet de oplossing voor de diepe diepe eenzaamheid aar geen eind aan komt. Ik hoop nog een partner te vinden om het leven te vieren en dan hoef ik even niet dood. Het geeft wel rust dat ik on hold ben en ik krijg hulp de dingen uit te zoeken voor als ik dood ga en ben en dat geeft ook rust. De partner die mij vind boft want ik ben een leuk mens en daarom begrijpt niemand de doodswens en daarom is er geen hulp. Rouwtherapie is ook onderwikkeld, De pyschiater vergat tot 2 maal toe haar afsrpaak en de ander adviseerde aan leuke dingen te denken, alsof ik dat zelf niet kan bedenken. Ik vroeg aan de arts waar kan ik eens huilen. Dat is er niet in de gezondheidszorg zei hij. Ik denk dat er nog een hoop te doen is en zou een verhaalverzamel punt opstellen waar 113 mensen hun verhaal kunnen vertellen. hoop Ellende maar ook HOOP. Zijn kunnen aangeven waar het aan ontbreekt, Vraag hen er maar naar en stuur het naar de minister.
  Blijft een groep mensen over die echt klaar zijn met hun leven en dit op een voor hun goed moment willen be-eindigen,. tuurlijk. Nog wel even hun bucketliist na gaan, verdienen ze!
  bevestiging van doodswens hielp ook al. Geeft ook rust.
• blikker76959 24-10-2016 08:24
  ik heb gerageerd maar er schijnt iets mis te zijn gegaan
  ik wil niet met facebook en naam vermeld staan
  ik heb veel te melden en ben onhold bij de levenseindekliniek
• blikker33256 29-10-2016 17:25
  blikker76959, wat verwacht (hoop) je te bereiken met jouw reactie?