'Ik schilder waar ik van houd en wanneer ik zin heb', aldus de Britse schilder David Hockney. Het tekent zijn blijmoedige karakter, dat goed zichtbaar wordt in de gelijknamige documentaire. 'Ik schilder waar ik van houd en wanneer ik zin heb', aldus de Britse schilder David Hockney. Het tekent zijn blijmoedige karakter, dat goed zichtbaar wordt in de documentaire 'Hockney'. Hockney gaf regisseur Randall Wright exclusieve toegang tot zijn persoonlijke archief van foto's en films, wat resulteert in een ongekend visueel dagboek. Hierin staat de grote carrière van de onconventionele kunstenaar centraal, maar ook zijn lange one-man-campagne tegen het pessimisme van de wereld. De film schetst in chronologische volgorde Hockney's leven en carrière. Hij groeit op in een arbeidersmilieu in Bradford, waar zijn verlangen naar véél ruimte om hem heen wordt gevoed. 'Ik zat altijd boven in de bus, vooraan, om te kíjken.' En hij groeit op in Hollywood, zo zegt hij zelf, vanwege de talloze Amerikaanse films die hij in zijn jeugd ziet, samen met zijn vader. Zo ontwikkelt hij zijn liefde voor de fotografie: Hockney fotografeert uitbundig zijn eigen leven en maakt later talrijke fotocollages waarin foto's op een kubistische manier bij elkaar zijn gebracht, om de driedimensionale werkelijkheid beter te kunnen vangen. In zijn studietijd begint hij zijn haar te blonderen en samen met de grote zwartmonturen bril maakt hem dat een opvallende verschijning. Zijn verhuizing naar Hollywood in de jaren 60 is een gouden greep. Hockney voelt zich er als een vis in het water dankzij de ruimte, de energie en het grenzeloze optimisme. Hij weet zich te bevrijden van allerlei labels en ontwikkelt zijn eigen stijl. Nog altijd staat de inmiddels 79-jarige Hockney open voor nieuwe materialen en werkwijzen. Hij verstuurde schilderijen per fax, maakt met zijn telefoon panoramafoto's en dankzij de iPad is de opbouw van zijn schilderijen in animatie te zien. De charismatische Hockney lijkt steeds binnenpretjes te hebben en oogt daarmee allesbehalve als een gekwelde kunstenaar. Toch is in de film te zien dat ook hij van tijd tot tijd ten prooi valt aan depressies. Dankzij zijn vrienden ('de enige rode draad in mijn leven') én dankzij zijn werk komt hij ze te boven. Filmmaker Randall Wright biedt een unieke blik op de kunstenaar die nog steeds zeven dag per week in zijn studio aan het werk is en die volgend jaar een groot retrospectief zal krijgen in Tate Britain Londen.
Deze uitzending van het programma Het Uur van de Wolf met de titel Hockney werd uitgezonden op donderdag 31 maart door de
NTR.
