Deborah Maarsen wordt als tweeënhalf jarig meisje samen met haar moeder en twee oudere zusjes vanuit Westerbork op transport gezet. In het kamp wordt ze getraind om eten te stelen om te kunnen overleven en maakt ze gruwelijke dingen mee. Deborah: “Tijdens het kerstdiner moesten wij als hongerige kinderen verplicht voor de Duitsers komen zingen. Mijn moeder was daar zo woedend over, dat ze besloot ons te verstoppen. Na het diner is de barak met alle kinderen daarna door de Duitsers in brand gestoken en zijn al die kinderen verbrand.”
Nieuw bestaan
Het gezin van Deborah is het enige Rotterdamse gezin dat levend uit de kampen terugkeerde. Na de oorlog lukt het de familie een nieuw bestaan op te bouwen. “Dat na de oorlog mijn broertje nog werd geboren, voelde voor mijn ouders als een triomf op Hitler”.
Deborah trouwt en krijgt twee kinderen. Als haar kleinzoon ziek wordt in
Israël ontmoet ze een bijzondere Joodse familie en gaat ze zich belangeloos inzetten voor hun stichting, Zichron Menachem
Bevoorrecht mens
Dankzij de inzet van Deborah konden deze zomer weer 140 doodzieke Israëlische, Arabische en Palestijnse kinderen een week vakantie doorbrengen in Nederland. Deborah voelt zich een bevoorrecht mens dat ze gered is en voelt dat ze iets terug moet doen. “Misschien heb ik daarom wel de kampen moeten overleven zodat ik nu dit werk kan doen. Het voelt als een roeping”.
Arie wandelt met Deborah door Rotterdam en bezoekt het Joods kindermonument bij Loods 24 vanwaar destijds alle Rotterdamse Joden op transport naar de kampen zijn gezet.
De presentatie was in handen van
Sander de Kramer en
Arie Boomsma. Deze uitzending van het programma De wandeling met de titel Jongste overlevende van vrouwenkamp Ravensbrück werd uitgezonden op zaterdag 8 november door de KRO.
