Mensen met een bijstandsuitkering moeten een tegenprestatie leveren, maar wat mag je van ze verwachten en wie profiteert daarvan? Het is geen pretje in de bijstand. Uitkeringsgerechtigden worden steeds harder aangepakt door sociale diensten. Er moeten tegenprestaties worden verricht, fraude wordt fors beboet, aanvragen worden afgehouden. En wie bijstand wil, moet met de billen bloot: alle relevante persoonlijke informatie moet worden overlegd. Wie niet meewerkt krijgt geen uitkering of wordt op z'n minst gekort. Alles wordt gedaan om misbruik te voorkomen en mensen zo snel mogelijk weer aan het werk te helpen. Is dit beleid rechtvaardig? Of zou het alleen moeten gelden voor fraudeurs en mensen die simpelweg geen zin hebben om te werken? In de uitzending het voorbeeld van Pieter. Hij is een 61-jarige jurist die werkloos is en die nu papier moet prikken in zijn woonplaats Rotterdam als tegenprestatie voor zijn bijstandsuitkering. Is dat wel nuttig? Kan hij niet beter ergens anders ingezet worden gezien zijn achtergrond? Daarnaast wordt de vraag opgeworpen voor wie dit nu gunstig is. Want gemeentes zeggen dat de bijstandsgerechtigde er ook voordeel bij heeft, omdat hij weer werkervaring opdoet en hij zo weer een kans maakt op de arbeidsmarkt. Maar of dat in alle gevallen even zinvol is, is nog maar de vraag. Verder wordt er ook een blik geworpen op de bedrijven die deze mensen te werk stellen. Welk belangen hebben zij? En welke banden onderhouden zij met de gemeente?
De presentatie was in handen van
Teun van de Keuken. Deze uitzending van het programma De Monitor werd uitgezonden op zondag 11 oktober door de NCRV.
