'Onze Yunus'

Reacties op deze uitzending

• blikker33816 2-7-2013 20:55
  L.S.,
  
  In reactie op het programma Medialogica van 1 juli j.l. inzake de zaak Yunus heb ik de volgende vragen:
  
  1. Het vonnis van juni 2007 gaat wel degelijk ook over Yunus. Dit in tegenstellig tot de beweringen van BJZ. Onderstaande overwegingen van de rechtbank komen uit het vonnis.
  "Anders dan Bureau Jeugdzorg is de rechtbank dan ook van oordeel dat er thans onvoldoende grond bestaat voor de conclusie dat het - veronderstelde - gebrek aan pedagogische kwaliteiten bij de ouders moet leiden tot een verlenging van de uithuisplaatsing van de minderjarigen" (Ook Yunus dus, anders zou de rechter dat uitdrukkelijk hebben uitgesloten).
  Met betrekking tot [minderjarige 3] leidt het voorgaande evenwel niet tot de conclusie dat hij zonder nader onderzoek kan worden teruggeplaatst bij zijn ouders, aangezien hij op zeer jonge leeftijd bij de pleegouders is geplaatst en reeds tweeënhalf jaar bij hen verblijft. De komende maanden zal dan ook moeten worden onderzocht of een terugplaatsing naar de ouders nog in zijn belang is." (minderjarige 3 is Yunus).
  Waarom zijn deze zaken niet opgeworpen tijdens het interview met BJZ?
  
  2. In 2010 en later in hoger beroep hebben rechtbank en Hof min of meer aangegeven dat de uithuisplaatsing onomkeerbaar is geworden. De oorzaak van de onomkeerbaarheid (hechting aan de pleegouders) echter, daar horen of lezen we niets over in de media.
  In het vonnis van de rechtbank van 19 juni 2007 staat o.a. duidelijk het volgende:
  "- Bij brief van 4 januari 2006 beantwoordt kinderradioloog Robben, voornoemd, onder meer de in het rapport van mei 2005 gestelde vragen. Hieruit blijkt -kort gezegd- dat hij geen bewijzen heeft gevonden voor 'non accidental injury'.
  - Op 3 maart 2006 zijn de twee oudste minderjarigen bij voornoemde pleegouders geplaatst. Bij beschikking van 14 maart 2006 is voor [minderjarige 1] en [minderjarige 2] een machtiging tot uithuisplaatsing met deze strekking verleend.
  - Voornoemd rapport van mei 2005 en de brief van de kinderradioloog van 4 januari 2006 zijn eerst bij brief van 20 april 2007 door Bureau Jeugdzorg in het geding gebracht".
  Yunus verblijft sinds december 2004 bij de pleegouders. "Slechts" iets langer dan een jaar daarna en wel op 4 januari 2006 stuurt de radioloog een brief aan het BJZ waaruit blijkt dat er geen sprake zou zijn geweest van "non accidental injury" bij Yunus. Deze brief wordt samen het rapport uit 2005 pas op 20 april 2007 PER TOEVAL EN ONBEDOELD in het geding gebracht. Hieruit kan derhalve worden afgeleid dat BJZ middels het achterhouden van voor de biologische moeder ontlastend materiaal BEWUST heeft aangestuurd op onomkeerbaarheid van de uithuisplaatsing door de zaak onnodig lang te traineren. Dit is ook nadien zelfs nog gebleken, waarop de rechter niet anders kon doen dan uiteindelijk de moeder het gezag over haar kind ontnemen.
  Waarom worden de zaken die de twee gekwalificeerde hulpverleners M. Yilmaz en mw. J. Keyser hebben opgetekend niet genoemd in de documentaire? Waarom worden ook zij niet geïnterviewd?
  En waarom wordt BJZ niet geconfronteerd in het interview met het achterhouden van informatie bij de rechter?
  
  De zaak Yunus Azeroglu gaat mij heel erg aan het hart. Om een of andere reden grijpt de zaak mij enorm aan.
  De zaak is uitvoerig belicht in de media, waarbij allerlei randzaken als de geaardheid van de pleegouders en de vermeende bemoeienis van Turkije zijn genoemd, maar waar het werkelijk om gaat, de brute KINDERROOF en de kwalijke rol van Bureau Jeugdzorg Haaglanden (BJZ), stichting Jeugdformaat én de pleegouders, is nergens aan de orde gesteld. Naar het schijnt, zo blijkt uit het feitenrelaas van de heer Yilmaz en mevrouw Keyser, hadden zowel BJZ als de pleegouders van meet af aan adoptie (lees: diefstal) van Yunus bekokstoofd, waarbij BJZ het (bewezen) niet schuwde om jarenlang voor de moeder ontlastend materiaal achter te houden voor de rechters die de zaak behandeld hebben.
  
  Ik heb heel erg te doen met deze arme moeder en haar kinderen, waarbij de broers van Yunus die 15 maanden lang ook in het pleeggezin verbleven ernstig zijn geïntimideerd door de pleegouders. Wie garandeert ons dat ook Yunus niet wordt geïntimideerd en opgezet tegen zijn biologische ouders en broers?
  
  Ik zou graag een vervolg op deze documentaire zien, waarin de zaken waar het echt om zou moeten gaan worden belicht.
  
  Met vriendelijke groet,
  
  Gino de Robles