Strohalm
9-12-2015
| 3186 x bekeken | 2 reacties
Hoe goed kennen we de mensen om ons heen eigenlijk? Zouden we het merken als een vriend of familielid overweegt om een eind aan zijn leven te maken?
Meer dan een half miljoen Nederlanders denkt jaarlijks langere tijd over zelfmoord. Dat betekent dat we allemaal wel zo iemand kennen. Vaak zonder dat te weten, want praten over zelfmoordgedachten is taboe. Wat gebeurt er als je wél praat? Bijvoorbeeld met 113Online, de anonieme hulplijn voor suïcidale mensen. Hoe goed kennen we de mensen om ons heen eigenlijk? Zouden we het merken als een vriend of familielid overweegt om een eind aan zijn leven te maken?
Meer dan een half miljoen Nederlanders denkt jaarlijks langere tijd over zelfmoord. Dat betekent dat we allemaal wel zo iemand kennen. Vaak zonder dat te weten, want praten over zelfmoordgedachten is taboe. Wat gebeurt er als je wél praat? Bijvoorbeeld met 113Online, de anonieme hulplijn voor suïcidale mensen.
In Strohalm horen we Sylvia (18), Anna (31), Inger (38) en Erik (41) over hun worsteling met zelfmoordgedachten. Ogenschijnlijk functioneren ze normaal, maar soms zijn ze al bezig voorbereidingen te treffen. Hun intieme bekentenissen maken duidelijk waarom het zo ingewikkeld is om daarover te praten.
Ondertussen zien we hoe de vrijwilligers van 113Online worden voorbereid op het werk bij de hulplijn. Ze worden getraind om gesprekken te voeren met mensen die zelfmoord overwegen. Wat zeg je wel en wat niet? Kun je überhaupt iets betekenen?
Strohalm laat zien dat luisteren helpt en dat praten levensreddend kan zijn.
Deze uitzending van het programma 2Doc met de titel Strohalm werd uitgezonden op woensdag 9 december door de VPRO.
Reacties op deze uitzending
-
blikker66018
10-12-2015 12:35
Ik werk als vrijwilliger voor Sensoor en vis Sensoor ook voor 113OnLine. Ik vond het een zeer goed programma waar ik als vrijwilliger het nodige van hem kunnen leren.
Thom Osewoudt
-
blikker66068
12-12-2015 16:28
Mijn overleden partner werkt ook voor Sensor, ik herken de gespreksmanieren, uit haar verhalen en dialoog met onze kinderen. Ze worstelde ook met suïcidale gedachten, t lastige dat stukje bespreekbaar te houden, om mij en onze kinderen te beschermen, of oprecht omdat ik de gevoelens niet begrijpen kon, wat iets anders is dan begrip voor opbrengen. Bewondering voor alle betrokkenen in deze respectvolle docu. Zoals veel dubbel, troostrijk en confronterend.